De Olieoorlog is begonnen.

En het zal uiteindelijk leiden tot de vernietiging van Mekka en de aanbidding van de antichrist

12 december 2014 | Door Walid Shoebat

Saoedi-Arabië - in welke richting meer dan een miljard moslims aanbidden - begon zijn oorlog met behulp van olie om zowel Rusland als Iran te controleren. Deze oorlog zal de VS niet veel pijn doen, maar wel leiden tot de vernietiging van Mekka. Hoe dit alles zich zal ontvouwen moet worden verklaard vanuit alle hoeken, bijbelse, islamitische, economische en demografische.

Ten eerste vanuit het Bijbelse perspectief. Waarom zo velen de Bijbel gebruiken om het einde te voorspellen van de VS, ligt achter me. Terwijl de VS een groot aandeel in de zonde heeft, is het niet de grootste vervolger van de kerk. De meesten negeren dat Saoedi-Arabië de veroorzaker is van de dood van meer christenen dan enig andere ding sinds de tijd dat het twee dingen produceerde: islam en olie.

Islam veroorzaakte dat zo veel naties door de geschiedenis heen miljoenen christenen afslachtten. Islam en olie, dat zijn de enige twee die Saoedi-Arabië produceert terwijl ze hoereert als Salome tijdens Christus' eerste komst, die Herodes verleidde om de Doper te onthoofden. Wat weinigen weten is dat volgens Josephus, Johannes de Doper niet werd onthoofd in Jordanië, maar in Arabië. Dit is veelbetekenend.

“Zijn beken zullen veranderd worden in pek, en zijn stof in zwavel; ja, zijn land zal worden tot brandend pek. 's Nachts en ook overdag zal het niet geblust worden, voor eeuwig zal zijn rook opstijgen. Van generatie op generatie zal het verwoest blijven, tot in alle eeuwigheden zal niemand erdoorheen trekken” (Jesaja 34:9-10)

Merk de verwijzing op naar het pek, wat een bijproduct is van olie. En Saoedi-Arabië heeft 's werelds grootste reserves aan olie. Het zal volledig worden vernietigd. En iedereen die wil beweren dat "Edom" hier Jordanië is, zou misschien dit argument van God aannemen: “daarom, zo zegt de Heere HEERE, zal Ik Mijn hand tegen Edom uitstrekken. Ik zal mens en dier daaruit uitroeien en het tot een puinhoop maken, van Teman af. Tot aan Dedan toe zullen zij door het zwaard vallen.”[Ezechiël 25:13]
Gods hand of arm is de Messias (zie Jesaja 53 "en aan wie is de arm (Messias, God's rechterarm) van de HEERE geopenbaard")

Ten tweede vanuit een islamitisch perspectief, door Jalal al-Din Rumi, veruit de meest prestigieuze soefi-geleerde in de hele geschiedenis van de islam, die heeft uitgelegd hoe Mekka (de Kiblah in de islam) niet meer de richting van gebeden voor moslims zal zijn:

het licht van God dat de muur ziet van het gebed (de richting van het gebed) zal zeker zijn rug keren naar Mekka, Gods licht is de ziel van de Kiblah [Ka'bah] (Rumi, dienst gedaan voor God is een bewijs van goddelijke gunst, in The Complete Discourses van Jalal al-Din Rumi, verhandeling 3, p. 17, ed. Louis Rogers)

Dit is heel veelzeggend. Wat het zegt is dat de moslimleider de Kiblah wordt, of de persoon naar wie de moslims zouden aanbidden. Daarom een moslimleider, een kalief kan verklaren dat hij het licht van God is, en moslims van over de hele wereld zullen richting hem bidden; Hij wordt de nieuwe Kiblah, met de menigten van moslims die bidden in zijn richting.

Hoe dit alles zal komen,dat zullen wij eenvoudiger maken, zodat een herder het kan begrijpen. Met nog ongeveer de 20 procent bewezen oliereserves in de wereld en het produceren van tussen de 10 en 13 procent van de wereldwijde olie-gebruik, is Saoedi-Arabië 's werelds grootste olieproducent met voorsprong op de VS, China, Iran en Canada. Misschien nog belangrijker: met zijn ontwikkelde en gemakkelijk toegankelijke olievelden, heeft Saoedi-Arabië de laagste "productiekosten" in de wereld. Sommigen schatten dat het de Saoedi's minder dan $5 kost om een vat olie uit de velden te pompen. Dit is in schril contrast tot de veel hogere kosten in de rivaliserende landen met hun offshore en schalie producenten. Hierdoor kunnen de Saoedi's een langdurige prijsinzinking weerstaan, veel gemakkelijker dan de andere landen. De Saoedi's kunnen dit vermogen gebruiken als een wapen om haar strategische doelen te bereiken.

Terwijl de huidige dip in energieprijzen duidelijk pijn doet aan Saoedi-Arabië, denkt het dat het veel meer pijn doet aan haar vijanden, met name Iran en Rusland (dat al een essentiële factor is in de Iraanse macht, en een internationale paria van zichzelf). Rusland onder druk te zetten is dan ook uitgegroeid tot een belangrijk strategisch belang van Washington. De aardolie-verkoop is 50% van Ruslands inkomen, en ook van centraal belang voor Iran en Irak.

De Saoedi's zijn met behulp van het goedkope olie-wapen bezig de Iraanse economie te verwoesten en de Amerikaanse energy-exploratie te ontmoedigen. Dit laatste lijkt niet zo goed te werken, maar het eerste zeker wel.

De Saoedi-Arabische aanpak is slim, omdat het de Iraanse uitvoer devalueert. In tegenstelling tot sancties heeft het geen zin om welk product dan ook te smokkelen als het volledige product is gedevalueerd. De Saoedi's beschikken over de middelen, de diepe zakken en het netwerk, om iets te doen zoals dit, en terwijl het nucleaire programma van Iran niet zal niet stoppen, zal het leiden tot diverse problemen, niet in het minst doordat het hele lege spektakel van de onderhandelingen waardeloos is.

Riyad "overstroomt de markt" - een techniek die het al eerder heeft gebruikt in het verleden: een heleboel olie aanbieden, zelfs bij het zien van een verzwakking in de vraag door de markt, en daarmee drijven ze de prijs naar beneden.

Saoedi-Arabië is geïrriteerd door Rusland, over Moskou's steun voor het regime van Bashar al-Assad in Damascus, dat de VS ondersteunt in de latere ergernis met Rusland via de Oekraïne. Saudi-Arabië is ook voortdurend geïrriteerd door Iran, de sjiitische rivaal die ook al-Assad ondersteunt en door het civiele nucleaire verrijkingsprogramma waar men vreest voor haar producten voor tweeërlei gebruik, namelijk als een potentieel voor wapens. En Saoedi-Arabië wordt bedreigd door de opkomst van 'fracking' als een manier om aardolie te produceren, die afbreuk doet aan de centrale plaats van de enorme Saudi-reserves, die het belangrijke element zijn die hen doen denken dat dit geen einde heeft.

Maar dit alles heeft een prijs, Saoedi-Arabië kwetste niet alleen Rusland, Irak en Iran, de aartsvijanden, in een twee-daagse meeting die plaatsvond in Oman vorige week, die bitter eindige met het verzet van de partijen die op gespannen voet staan over de daling van de olieprijzen.

De Saoedi-Arabische delegatie, geleid door Muqrin bin Abdulaziz al-Saoed, kroonprins van het Koninkrijk en adjunct de vroegere spion-chef, verwierp de Iraanse pleidooien om de olieproductie te beteugelen en de markt te stabiliseren.

Sinds de eerste olieschokken volgend na de 1973 Midden-Oosten-oorlog, hebben de Saoedi's begrepen welke rol zij hebben bij de regionale en wereldzaken die ze kunnen spelen door de kranen open en dicht te kunnen draaien.

Maar het Saoedi-Arabiësche pokerspel verliest haar minnaars, onlangs nog, toen de VS de productie verhoogde, het zou redelijk zijn geweest om te veronderstellen dat de Saoedi's dienovereenkomstig een overtollig aanbod afgesneden zouden hebben om een gezonde balans te handhaven. Maar in plaats daarvan heeft Riyad het tegenovergestelde gedaan.

Vanuit Riyadh ziet de wereld eruit als een grimmige plaats, en de Saoedi's hebben een scala aan zorgen waarvan ze voelen dat die niet adequaat worden aangepakt, niet door hun bondgenoten in het westen, of door hun partners in de regio, waardoor haar einde nabij is en zijn noodlot zeker.

Veel deskundigen spreken van een koude oorlog tussen Saoedi en Iran, waar bij elke belangrijke kwestie van regionaal belang de Iraanse winst wordt gezien, en de Saoedi's als de verliezer, en voor het huis van Al Saudi rinkelen de alarmbellen.

In hun ogen is de VS effectief ingestort, en is het Iran toegestaan om er op los te gaan.

Van de Iraniërs werd veronderstelt dat hen geen binnenlandse uranium verrijkingscapaciteit werd toegestaan, laat staan $ 7 miljard te betalen voor het voorrecht.

De Arabische-Golfstaten hebben bovendien hun politieke steun voor de Egyptische President Abdel-Fattah al-Sisi uitgedrukt. Dat markeert een draaipunt voor Qatar, dat de voormalige islamitische President Mohammed Morsi steunde, die al-Sisi uit de macht verdrong te midden van de wijdverbreide protesten vorig jaar toen hij minister van defensie was.

Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein hebben formeel in maart hun ambassadeurs uit Qatar teruggetrokken in een stap die algemeen gezien is als een protest naar Doha vanwege de ondersteuning voor islamistische groeperingen zoals de Moslimbroederschap, waarvan Morsi een vooraanstaand lid was. Ze herstelden de ambassadeurs vorige maand op hun plaats, nadat een akkoord was bereikt.

Egypte, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zien de broederschap als een "terroristische groepering" en de 86-jarige beweging is als een politieke bedreiging; en voor Turkije is de broederschap de sleutel om terug in Egypte te komen. Turkije is ook een ex-minnaar, die ook zal jubelen over de vernietiging van Saoedi-Arabië.

De VS en de Europeanen hebben maanden verspilt met het zoeken naar manieren om creatieve aanbiedingen te doen richting de "gematigde" Iraanse President Hassan Rouhani, met economische kruimels om de hardliners in Teheran te sussen, maar ze waren tevergeefs.

Voor de Saoedies is de vriendelijk gemanierde Rouhani een manifestatie van een regime dat het Midden-Oosten wil domineren, en die wanhopig probeert te worden aanvaard door de wereld.

Het bereik van Iran in de hele Midden-Oosten regio geeft zorgen voor de Saudi's, zelfs nog meer dan het nucleaire programma.

In Irak heeft de Iraanse Revolutionary Guard Corps (IRGC) geholpen in het noorden van Irak, met inbegrip van de Koerdische grensregio's aangeien anders de ISIS ongebreideld naar alle kanten zich kon uitbreiden, naar de meest uitgesproken Shia-regio's van het land. Dus met zowel ISIS als Iran heeft Saoedi-Arabië niet met één, maar met twee vijanden van doen. In Syrië, met zijn aanvallen door de VS geleide coalitie tegen ISIS, lijkt de druk op de Iraanse bondgenoot Bashar al-Assad te zijn opgeheven om te helpen bij de bestrijding van de grotere bedreiging van de ISIS, waarin Iran helpt en de vijand van de Saudi's nog verder verhoogt. Gestut door Iraans geld en -proxy's zoals de Hezbollah en met de steun van de Veiligheidsraad door Rusland, lijkt Assad veilig te zijn, voor nu, totdat Turkije opkomt om veel vlees te eten in Syrië en Egypte. Maar dat brengt een zelfs nog grotere vijand voor de Saudi's door Turkije's adamsappel.

Tot overmaat van ramp bevinden zich op het Koninkrijke zuidelijke en oostelijke grenzen, de Shia rebellen in Jemen, en de demonstranten in Bahrein, die alleen maar bijdragen aan het gevoel dat het Koninkrijk aan alle kanten wordt gewurgd door de Iraanse macht.

In het midden van de chaos, waar Iran goed lijkt te profiteren, heeft Saoedi-Arabië het besluit genomen dat het moet terugslaan. En gezien het feit dat Riyad zich liever niet laat meeslepen in een militair confrontatie met Iran, zoekt het naar andere manieren om Iran te confronteren. De gemakkelijke manier waarop zij dit kunnen doen, is door de achterzak van Teheran te plukken.

De Iraanse economie is sterk afhankelijk van koolwaterstoffen die ongeveer 60% uitmaken van de exportinkomsten en zorgden voor 25% van het totale BBP in 2013. Diep ingewijd aan de strijd in Syrië en Irak, hebben de Iraniërs ontelbare miljoenen dollars per maand uitgegeven voor hun activiteiten in die twee landen, al die tijd probeert men de potentiële binnenlandse onrust te paaien. Interessant is dat de Iraniërs voorgesteld hebben om de Opec uitvoer vóór de Conferentie van november alleen vanwege de Saoedies uit te stellen.

Bovendien krijgen de Saoedi's een kans om Rusland, de stoere bondgenoot van Bashar al-Assad, een bloedneus te slaan, door de prijs van de olie naar beneden te drijven en daarmee de inkomstenstroom van Moskou te treffen, welke een wankele binnenlandse economie overeind moet houden. Zoals de olieprijzen gedaald zijn, zo ook de waarde van de Russische roebel, die 35% in waarde kelderende sinds juni. Twee vogels met één steen doden lijkt een slim beleid, vooral omdat het hoogst onwaarschijnlijk is dat het zal leiden tot het soort militaire escalatie dat de Saoedi's juist willen vermijden. Maar Ruslands bondgenoot Iran is de sleutel voor Rusland om Saoedi-Arabië terughouden te laten zijn, waarbij de Iraniërs het Wahabisme zien als de belangrijkste reden waardoor de sjiieten worden onthoofd door de ISIS.

YouTube-video over onderstaande demonstratie.

De sjiieten, de liefhebbers van Ali, Mohammeds neef, schreeuwen het uit in de video: "Ali is de vicaris van Allah" en het lied dringt in die taal door in de straten van Teheran en Irak. "Wij zullen onze tegenstander verslaan en wij zullen die kwade staat ontwortelen," dat is Saoedi-Arabië. "De woede van Ali is ontploft, Allahu Akbar, we kwamen om Khaybar te vernieuwen, we hebben ons doel aangescherpt". Deze doelstelling is Saoedi-Arabië. Khaybar is Saoedi-Arabië. Het is de stap van Elam om Arabia te vernietigen, zoals voorspeld door de oude Joodse profeet Jesaja in hoofdstuk 21:

"De lasten over Dumah" (Jesaja 21:11)

"De last over Arabië" (Jesaja 21:13)

"Met de luister van Kedar zal het gedaan zijn" (Jesaja 21:16)

Dit is allemaal Arabië, dat wordt verwoest door Iran "Elam" (Jesaja 21:2). Zo belangrijk is deze profetie dat Jesaja in een profetische uitspraak niveaus aangeeft door Arabië als "Babylon" te benoemen, met gebruik van dezelfde aankondiging als in Openbaring 18:1-2 en Openbaring 14:8: "Babylon is gevallen, is gevallen".

Dus waar de onjuiste exegeten met hun gelijkstelling van de Verenigde Staten met het 'Mysterieuze Babylon'? En over hun eigen natie, de Verenigde Staten een oordeel afgekondigden? Op hun eigen land terwijl ze verkondigen God te dienen? De Verenigde Staten gaf ons, de bekeerlingen van het mohammedanisme, onze vrijheid terug, en het is een natie die waardig is om voor te vechten, zelfs voor een buitenlander zoals ikzelf. Schande over deze valse profeten, waarmee we worden geconfronteerd in zo'n debat. En wij zullen hen dan ook ontmaskeren, maar geen van hen zal tevoorschijn komen.

Onze vijand is Saoedi-Arabië, niet Rome of New York. Wie durft de protestantse argumenten te vergelijken met Rome betreffende het katholicisme, of zelfs te vergelijken met de kloof tussen Elam (Shiitische Iran) en Arabië die in de Schrift wordt genoemd? En waar zijn de theologen bij het bespreken van dit deel van de Schrift? Werd Elam genoemd met betrekking tot een historische gebeurtenis in het oude Babylon, toen het recht tegenover onze gezichten stond op het nieuws en de video's met de massa's die roepen om oorlog?

Hoe lang kunt u, deze hoer, Saoedi-Arabië uw spel bepalen? Realistisch nog een paar maanden, maar als de prijs van olie blijft dalen, gaat u dan nadenken over uw strategie? Uiteindelijk betaalt u de prijs voor Johannes de Doper, omdat zijn bloed nog steeds schreeuwt in de hemel door Smerna en de Armeniërs. God zal de mensen richten die hun bloed vergoten en hun kleintjes tegen de rotsen wierpen:

Dochter Babylon, veroordeeld tot vernietiging,

welzalig is hij die u uw misdaad vergelden zal,

zoals u tegen ons gedaan hebt.

Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen

en tegen de rots verpletteren zal (Psalmen 137-8-9)

Zeker, Saudi heeft nog een paar jaar. Het Koninkrijk zit op $ 741 miljard valuta-reserves en heeft een overschot $15 miljard aan het eind van het laatste boekjaar. En de Saoedi's kunnen de kosten van begrotingstekorten absorberen voor een paar jaar als het moet. Maar dit zal niet voor onbepaalde tijd duren. Saoedi-Arabië heeft recent een mega-wapenaankoop gedaan, die is afgerond en de toekomstige defensie-uitgaven van het Koninkrijk zullen naar verwachting dalen in de komende twee of drie jaar om geld vrij te maken voor andere inspanningen. En hoewel Riyad heeft geprobeerd om zijn gezag op de regio te drukken, zal dit ongetwijfeld tot hoofdpijn leiden in Teheran en Moskou, het oliewapen van sommige meer kritische problemen niet terugdraaien, waarbij de regio en met name nu ISIS een gebied is van ongeveer de grootte van Groot-Brittannië dat loopt over Irak en Syrië. En die zijn vijandig jegens de "Al Salool" (een geringschattende term voor het gezin Al Saud) wat onlangs in een 17 minuten durende toespraak duidelijk werd gemaakt door de kalief Abu Bakr al-Baghdadi. En dan hebben we nog de goedkope olie uit het ISIS grondgebied die zal blijven stromen. ISIS verdient miljoenen per dag aan inkomsten, en hoewel de Saoedi's opmerkelijk succes hebben gehad bij de aanval op ISIS-doelstellingen, is het niet genoeg om hun nederlaag te voorkomen, tenzij de VS en Iran openlijk samenwerken om de kwestie op te lossen, wat kan leiden tot berusting uit Riyadh.

De Saoedi's zullen eveneens, met tegenzin, moeten aanvaarden dat er een soort deal worden getroffen tussen Iran en de P5+1 (VS, Rusland, China, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk + Duitsland), aangezien een regionale oorlog dient te worden vermeden. Het is de beste van een reeks aan slechte opties, en de recente pogingen van de Saoedi-diplomatie uit te voeren met hun Iraanse tegenhangers, met name over de regionale veiligheidskwesties zoals de islamitische staat, wat positief lijkt. Maar het wantrouwen zit nog steeds diep, en de dreiging van ISIS lijkt niet te zijn gestopt met het streven van het Koninkrijk om Iran te raken.

Niets toont de verwarring op het gebied van de regionale zekerheid meer aan, dan de aan/uit-relatie van de Iraans-Amerikaanse militairen in het bestrijden van ISIS. De opmerkelijke Amerikaanse instemming over Iraanse deelname in de strijd tegen ISIS in Irak in de afgelopen paar maanden kan alleen worden geëvenaard door de toekomstige gevolgen, wanneer de oorlog tegen ISIS zich naar Syrië verplaatst en Iran de regering van Al Assad steunt tegen de coalitie. De omvang van de bedreigingen die vliegen rond de Golf en de Levant betekent dat er een brede overeenstemming moet komen voor deze gevaarlijke veiligheidssituatie, die nog behandeld moet worden door een nog-te-bereiken-overeenkomst in een "regionale veiligheidsarchitectuur". Maar er is geen overeenstemming over hoe een dergelijke alliantie kan worden bereikt.

Dit debat was een belangrijk thema in de recente Manama-dialoog, georganiseerd door het internationale Instituut voor Strategische Studies in Bahrein (Bahrain) vorige week, waar sommigen betoogden dat de hoofdrolspelers Saoedi-Arabië en Iran nodig een bilateraal proces moeten starten. Maar ze erkenden dat dit een geheel nieuw niveau van vertrouwen zou vereisen tussen de twee regionale grootmachten. Verwacht iemand dat de sjiieten en soennieten, die nog nooit iets zijn overeengekomen, snel een overeenkomst bereiken op enig moment? Anderen namen een nog ambitieuzer kijk op een breder proces met de Gulf Cooperation Council (GCC), Iran en Irak, en ieder ander binnen roep-afstand, waaronder eventueel ook Egypte en Turkije.

Voor Saoedi-Arabië is een overname door de Houthi's van westelijk Jemen een groot gevaar. Adnan al-Hashem, een onderzoeker in de Golf betreffende Iraanse zaken en politiek zegt dat de "Iraniërs op zoek zijn om een voet aan wal te zetten op het Arabische schiereiland met het onder druk zetten de Saoedies, en dicht bij de straat van Bab el Mandeb in geval van oorlog." Israël kan ook niet onverschillig blijven voor het nieuwe Iraanse bolwerk bij de zeestraat die Afrika met Azië verbindt.

Voor iedereen die twijfelt, Saoedi-Arabië is veroordeeld. Kijk rond in de regio, de bedreiging in de omgeving is drastisch veranderd, de Golfstaten worden geconfronteerd met een drievoudige-fronten oorlog vanuit de chaos in Syrië en Irak. Het geweld dat het nieuws van de krantenkoppen is in elk huishouden in de Golf, met op de zuidelijke grens van Saoedi-Arabië met Jemen, waar een andere opstand is, waar de Houthis, de Shiitische rebellen die gekoppeld zijn aan Iran, onlangs de hoofdstad Sanaa binnentrokken. En op de Egyptische grens met Libië, hebben ISIS voorstanders, geleid door een Saoedische prediker, de noordoostelijke stad Derna ingenomen en trouw gezworen aan het zogenaamde ISIS-kalifaat. Deskundigen voegen eraan toe dat de controle van de haven van Hodeidah erop wijst dat Shi'ite Iran tot de grote spelers behoort in de Rode Zee, en het niet uitgesloten is dat de Iraanse leiders dreigen de controle te krijgen over de navigatie door het internationale Bab al-Mandab, net als wat er gaande is met de straat van Hormuz in het Oosten.

Dit alles veroorzaakt dat Saoedi-Arabië en de Golfstaten nu beseffen dat de strop steeds strakker wordt, en dat dit hen een nieuwe agressieve houding laat ontwikkelen aangezien de VS zich heeft terugtrokken uit de regio, en dat de Amerikaanse betrekkingen met Iran zich opwarmen. De Golf-leiders zitten thuis nu aan de frontlinie van een ISIS dreiging, een bedreiging die daar veel beter wordt begrepen dan in Washington.

Onze tegenstanders, die zich er meestal op focussen dat Iran luistert naar Netanyahu's uitroepen over het vrezen van de Iraanse invloed, begrijpen niet dat God in controle is over Israëls lot. Hij gaat eerst de stukken plaatsen, en dan zorgen voor de echte veroorzaker van al het lijden: Saoedi-Arabië.

En nu hebben de Amerikaanse oliemaatschappijen zwaar geïnvesteerd in het horizontale olieboren met de zogenaamde 'fracking', om zo de levering te vergroten. Daarmee is de Amerikaanse binnenlandse olieproductie aanzienlijk gestegen in de afgelopen vijf jaar en is nu 8 miljoen vaten per dag genaderd op basis van gegevens van de U.S. Energy Information Administration (EIA).

Kortom, de geschiedenis geeft de beste les. De stap van Saoedi-Arabië zal een averechts effect hebben. Bijvoorbeeld: de verlaging van de olieprijzen door Saoedi-Arabië werd gebruikt om druk op Saddam Hussein te zetten, wat leidde tot de bezetting van Koeweit, wat weer leidde tot zijn afzetting, wat heeft geleid tot de vernietiging van zijn land, wat weer heeft geleid tot de opkomst van een Iraaks leiderschap dat vijandig is tegenover hen en trouw aan Iran, dat de stabiliteit van Saoedi-Arabië in gevaar brengt, en ook de gehele demografische verhouding van de regio. Poetin pootje haken is niet hetzelfde als van Boris Yeltsin, Rusland heeft een waakhond die in de tijd losgelaten zal worden: Iran.

In de tussentijd, moet de liefde van Christus voor zijn bruid worden gehoord in Divna Ljubojevic' mooie stem in Hebreeuwse stijl in het lied van Salomo:

PESMA NAD PESMAMA - DIVNA LJUBOJEVIC - YouTube

Hooglied: Ik deed mijn Liefste open, maar mijn Liefste was weg, Hij was weggegaan. Ik was buiten mijzelf, toen Hij sprak! Ik zocht Hem, maar ik vond Hem niet, Ik riep Hem, maar Hij antwoordde mij niet (Shir HaShirim, 5:6) Ik bezweer u, dochters van Jeruzalem, als u mijn Liefste vindt, wat zult u Hem vertellen? Dat ik ziek ben van liefde! Dochters van Jeruzalem: Wat heeft uw Liefste vóór boven een ander, o, allermooiste onder de vrouwen? Wat heeft uw Liefste vóór boven een ander, dat u ons dit zo bezweert? (Shir HaShirim, 5:9) Zijn ogen zijn als duiven bij waterstromen, badend in melk, zittend bij een volle bron (Shir HaShirim, 5:12) Ik bezweer u, dochters van Jeruzalem, als u mijn Liefste vindt, wat zult u Hem vertellen? Dat ik ziek ben van liefde (Shir HaShirim, 5:8) Wat heeft uw Liefste vóór boven een ander, o, allermooiste onder de vrouwen? Wat heeft uw Liefste vóór boven een ander, dat u ons dit zo bezweert (Shir HaShirim, 5:9) Zijn gehemelte is een en al zoetheid, alles aan Hem is geheel en al begeerlijk. Zo is mijn Liefste, ja, zo is mijn Vriend, dochters van Jeruzalem (Shir HaShirim, 5:16)

Bron: The Oil War Has Begun, And It will Eventually Lead To The Doom Of Mecca And The Worship of ANTICHRIST - Walid Shoebat