Soekot "Loofhut" ook de geboorte van Jesjoea?

3 oktober 2014 | door Jerry Golden

Het Loofhuttenfeest.

Leviticus 23: 33-44 vertelt ons het verhaal van de Israëli's en hun reis uit Egypte en de daaropvolgende 40 jaren in de woestijn. De naam Sukkoth kunnen we vinden in Genesis 33:17: "Maar Jakob trok naar Sukkoth. En hij bouwde een huis voor zichzelf en maakte hutten voor zijn vee. Daarom gaf hij die plaats de naam Sukkoth." Het Hebreeuwse woord Sukkoth betekent "hut".

De bijbelse naam voor Sukkoth is "Loofhuttenfeest". Drie keer is er een gebod van de Heer voor de Joden om naar de tempel in Jeruzalem te komen. Op deze drie feestdagen moesten ze offers brengen aan de Heer. Deze drie zijn Pesach, Shavu'ot (Pinksteren) en Sukkoth. Sukkoth is de derde en laatste van de drie.

Maar in de maand Tishri zijn er drie grote Feesten in het Feest van de Tabernakel voor de Heer in Gods perfecte tijdschema. De maand Tishri valt in september of oktober op de christelijke/heidense kalender. Dat zijn Rosh HaShannah, Jom Kippur en Sukkoth. Deze drie worden vaak genoemd: het Tweede Advent. De eerste komst was in het feest van Pesach, met de ongezuurde broden en de vrucht der eerstelingen. Yeshua stierf op Pesach, hij werd begraven op het feest der ongezuurde broden, en hij stond op in de dag van de eerste vruchten, 50 dagen later stuurde hij de Heilige Geest op het volgende feest van Shavuoth (Pinksteren). Dus we zien hier dat God een patroon voor ons heeft opgezet om naar te zoeken. Dus we kijken naar de rest van de drie feesten om te zien hoe de rest van het verhaal zal moeten gaan (klinkt als Paul Harvey); iets dat net zo belangrijk is als de geboorte van de Messias zou zeker passen in dit patroon.

U kunt overal boeken kopen die u vertellen over hoe men dit feest kan vieren, dus zal ik bij het onderwerp blijven, en alleen ingaan op een paar dingen die u niet kunt vinden in boeken die u kunt kopen. In het algemeen is er een tweevoudige betekenis in deze viering in Israël en over de hele wereld. De eerste is de herfstoogst in Leviticus 23 die ons leert dat het een tijd is om de herfstoogst en dankzegging te brengen. Velen geloven net als ik, dat de puriteinse kolonisten die landden in Amerika en veel studie deden van de Hebreeuwse geschriften de eerste Amerikaanse Thanksgiving brachten, gebaseerd op Sukkoth.

De tweede betekenis wordt gevonden in de opdracht om in loofhutten te wonen als een herinnering aan Israëls 40 jaar durende dwaaltocht in de woestijn. Een andere vertaling van het woord is Sukkoth, "bewoning" aangezien we vandaag verblijven in loofhutten, moeten we niet vergeten dat dezelfde God ook vandaag over ons waakt. Dat Hij woont in ons leven met een zorg die groter is dan onze verbeelding. Sukkoth staat ook bekend als "Zman Simkhatenu" (Tijd van vreugde), de kennis die God gaf voor Zijn wonen in en leven met ons, wat zeker een tijd voor vreugde is.

Er worden zegeningen uitgesproken met de "Lulav" (Palmtak), "Etrog" (fruit uit Israël dat eruit ziet als een grote citroen), ook de "Hadas" (Mirte) en "Arava" (de jongste tak van de wilg voordat die uitloopt) deze worden genoemd de vier specerijen. De enige reden dat ik hier enige tijd aan besteedt, is dat er iets heel bijzonders is in bijbels onderwijs. Ten eerste de Etrog, die een zoete smaak heeft en een heerlijk aroma, vertegenwoordigt een persoon met kennis van de Torah en goede daden. De Lulav die afkomstig is van een palm, is een vrucht die wel zoete smaak heeft, maar geen geur, wat betekent dat sommige mensen kennis hebben, maar geen goede daden. The Hadas staat gewoon daar tegenover, met een mooie geur, maar geen smaak (goede daden zonder de ware kennis), en de Arava heeft geen smaak noch geur en spreekt van personen zonder kennis of goede daden. Jakobus 2:17 vat dit samen door te zeggen "Geloof zonder werken is dood."

Nu gaan we naar de geboorte van de Messias. In de viering van Sukkoth hebben we veel prachtig onderwijs voor de kerk van vandaag. Je zou denken dat het Nieuwe Testament zou verwijzen naar Sukkoth. We lezen in Johannes 1:1: "In den beginne was het woord, en het woord was bij God en het woord was God." Het zegt: het woord was niet alleen bij God, maar het woord was de werkelijke manifestatie van God zelf.

Dan lezen we in Johannes 1:14: "En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Eniggeborene van de Vader), vol van genade en waarheid." Het woord van God zegt: het woord werd een menselijk wezen en leefde onder ons, en we zagen zijn Shekinah, de Shekinah glorie van de Vaders enige Zoon, vol van genade en glorie. Maar bemerkte u het woord dat Johannes gebruikte om deze gebeurtenis te beschrijven? Hij zei "woonde", onder zijn volk. Dit woord woonde is afkomstig van het Griekse woord "skene" en de Grieken vertaalden dit vanuit het Hebreeuwse woord "Tabernakel". Wat ik u probeer te laten zien, is dat Johannes een beschrijving gaf van de heilige dag Sukkoth, de heilige dag dat de inwoning van God zelf viert. Dus het woord zegt: en het woord werd vlees en tabernakelde onder ons."

De viering van 25 december als de geboorte van de Messias is van heidense afkomst uit het Romeinse Rijk. De vroege kerk heeft vaak heidense dagen "gekerstend" vanwege de viering voor de nieuwe bekeerlingen. En december toont dit zeer duidelijk aan. Deze datum van een oud feest, waarin de terugkeer van de zon na de winterwende werd gevierd. Het heeft absoluut niets te maken met de geboorte van Yeshua. Gelovigen begonnen te zeggen dat er geen echt bewijs was voor de datum van de geboorte van de Messias, daarom konden ze dit doen. Wat ze niet hebben overwogen was Johannes' beschrijving van het gebruik van de term "Tabernakel", of hut, of Sukkoth. Het staat duidelijk voor ons; en zo duidelijk dat ik niet kan begrijpen hoe het is gemist door zo velen die zichzelf bijbelgeleerden noemen.

Als de eerste Advent Yeshua's dood aan het Kruis toonde, op de dag van de ongezuurde broden, en dat hij begraven werd op Pesach, en de opstanding was op de dag der eerstelingen, en het uitstorten van zijn Heilige Geest op Shavout (Pentacost), denkt u dat God zo'n belangrijke gebeurtenis als de geboorte van zijn eniggeboren zoon zonder afkondiging zou laten?

Sukkoth toont dat God "tabernakelt" in het midden van zijn volk door de aanwezigheid van de Messias, Yeshua. Er is nog veel meer bewijs aangezien we weten dat Yeshua stierf op Pesach en ook weten dat zijn bediening 3 ½ jaar duurde. Dan kunnen we terug tellen en dat brengt ons direct bij Sukkoth. Bijna elke serieuze Bijbeltheoloog berekent dat zijn geboorte in het najaar was, wat ook Sukkoth is.

Een van de plechtigheden van Sukkoth is het uitgieten van water en een tijd voor gebed voor water en regen in Israël. Tijdens de Tweede Tempelperiode bracht een priester een waterkruik naar de bron van Shiloach (vandaag genoemd: Siloam, in de stad van David) en bracht hem weer terug naar de tempel. Een menigte van mensen volgde hem dansend en met het zingen van de Hallel (Psalmen 113-118). En het hoogtepunt van deze ceremonie was als de priester dit water op het altaar van de tempel zou uitgieten. Het werd bekend als "Simcha Bet-Ha-sho-evah" (de vreugde van het Huis van het water uitgieten)

De vraag is: waarom zou er zoveel vreugde zijn over dit uitgieten van water? Het moet meer betekenden dan vreugde over de toekomstige regen op Israël alleen, hoe belangrijk dat ook zou kunnen zijn. Omdat we in Jesaja 12:3 lezen: "U zult met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil.". (Zaligheid in Hebreeuws is: Yeshua, de naam van de Messias) GLORIE AAN GOD.

Het was veel meer dan het gieten van water op het tempelaltaar, of zelfs alleen maar voor de regen. Simcha Bet Ha-sho-evah wees direct op de komst van de Messias en de dagen van de verlossing, wanneer het water van de Heilige Geest zou worden uitgestort op allen van Israël.

Nu kunnen we de Schrift waarderen waarin is opgenomen een dag in het leven van de Messias en die dag was op een Sukkoth. Johannes 7:37-39: "En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep: Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. (En dit zei Hij over de Geest, die zij die in Hem geloven, ontvangen zouden; want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was.)"

Denk voor een moment aan de tijd en plaats waar deze woorden door Yeshua werden gesproken. Het was Sukkoth en het was de tijd van het uitgieten van het water. De menigten waren vol met degenen die de verwachting van de Messias hadden, en de Heilige Geest die Hij zou brengen. Op het moment van het uitgieten van het water stond de Messias op en deed deze proclamatie en zei: Ik ben de Messias, wilt u echt het levende water van de geest van God? Als je echt de Bet Ha-sho-evah wilt, geloof dan in mij. Ik ben de Messias die de Heilige Geest op Israël zal uitstorten.

Na acht dagen van Sukkoth komt deze viering tot een einde, en op de 8e dag werd onze Messias besneden. En vanaf hier kunnen boeken vol worden geschreven over deze gebeurtenis.

Shalom, Jerry Golden

Bron: Sukkot “Booths” also The birth of Yeshua? » The Golden Report