Een scheldwoord voor de EU is wel terecht

De wereld zou beter af zijn zonder

door Peter Martino | 13 februari 2014

De grootste farce in de internationale politiek is de Europese Unie. Vorige week veroordeelde het EU internationale boegbeeld, Catherine Ashton, de "hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid", de nieuwbouwprojecten in Oost-Jeruzalem. Zij voerde aan dat de projecten het vooruitzicht in gevaar zou brengen dat Jeruzalem de hoofdstad zou worden van twee staten - Israël en Palestina.

Ashton's argument moet gewantrouwd worden. Niet alleen heeft ze niet geprotesteerd op een soortgelijke manier bij Palestijnse aanzetten tot geweld, maar terwijl het Palestijnse standpunt is dat Jeruzalem de hoofdstad van Palestina moet worden, heeft ze tot nu toe geweigerd de stad reeds als Israëls hoofdstad te erkennen.

De tweede klucht - en even schadelijk voor Israëls vitale belangen – is de deal die Ashton afgelopen najaar tussen het westen en Iran bemiddelde. Het heeft Iran toegestaan een nucleair programma te ontwikkelen voor zogeheten vreedzame civiele doeleinden. Een dergelijk programma heeft geen zin in een land dat beschikt over de tweede grootste gas- en oliereserves in de wereld. De reden waarom Iran nucleair wil gaan is het tegenovergestelde van een vreedzame. Het wil nucleaire wapens ontwikkelen teneinde "Israël te vernietigen", en meest waarschijnlijk ook andere landen - in het bijzonder die nog steeds geen nucleaire wapens hebben, maar wel met verleidelijke olievelden. Niet te vergeten, een nucleaire kernkop kan worden gericht op vrijwel elke hoofdstad van Europa; Iran hoeft ze zelfs niet eens te gebruiken voor elke politieke of economische chantage; een herinnering eraan moet voldoen.

In plaats van inmenging in de bouwprojecten van de gemeente Jeruzalem, of de weg vrij te maken voor het nucleaire programma van Iran, had de EU zich beter kunnen richten op de situatie voor de eigen deur. In de Oekraïne hebben de pro-westerse burgers een nauwere Europese integratie geëist en protesteren nu al maanden tegen het pro-Russische regime van President Viktor Yanukovych. Zijn regime heeft heftig geprobeerd om een einde te maken van de protesten, een inspanning die tot enkele sterfgevallen heeft geleid. Afgezien van een aandringen op een "constructieve dialoog" tussen de regering en de oppositie, hebben Catherine Ashton en de EU-diplomatie nog niet veel gedaan voor het oplossen van de crisis in Oekraïne.

De Verenigde Staten heeft de secretaris-generaal van de Verenigde Naties verzocht om diplomatiek in te grijpen in de Oekraïne, en te bemiddelen tussen het regime en de oppositie. Ban Ki-moon zal moeten proberen te doen wat Catherine Ashton niet doet, omdat ze te druk was met het bemiddelen voor de nucleaire mullahs in Iran.

"Het zou geweldig zijn, denk ik, om te helpen dat de VN deze zaak gaat lijmen, weet u, f**k de EU," zei de US Assistant Secretary of State Victoria Nuland in een privé telefoongesprek met de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne. De band van het gesprek werd gelekt naar de media, vermoedelijk door de Russen. Hoewel Nuland's taal ondiplomatiek was, op zijn zachts gezegd, was haar wanhoop met de EU begrijpelijk.

Nadat haar opmerking uitgelekt was, verontschuldigde Nuland zich bij Ashton en andere Europese instanties, maar het is twijfelachtig of ze haar gedachten over de diplomatieke diensten van de EU heeft veranderd. Niemand in de wereld neemt de niet-gekozen, onverklaarbare en ondoorzichtige EU serieus, behalve haar eigen leden - en het minst van allen de Iraniërs, die zo veel van hun hebzucht en naïviteit profiteren.

De ineffectiviteit van de EU moet niemand verbazen. Het internationale belang van de 28 EU-lidstaten, met inbegrip van dergelijke machtige staten als Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, zijn zo divers. Als de vitale belangen van landen met geografische locaties zo verschillend zijn als Polen en Cyprus, of Finland en Portugal, dan verschillen ze zo sterk, dat het gewoon onmogelijk is dit te combineren in één enkel internationaal beleid.

Hoewel de Europese Commissie in Brussel zit, waarvan Catherine Ashton een lid is, zou men kunnen denken: "eendracht maakt macht". Maar de realiteit is precies het tegenovergestelde. Door te proberen te verenigen wat tegenstrijdig is, maakt de EU van zichzelf een gek op het internationale toneel. Niemand neemt Catherine Ashton serieus. Wanneer de zaken serieus worden, zijn het de Franse, Britse, Duitse en andere ministers van buitenlandse zaken die het voortouw nemen. Echter, waar en wanneer is het Ashton toegestaan om in te grijpen? Zoals met betrekking tot Israël of Iran, waar ze aanzienlijke schade veroorzaakt, niet alleen aan de belangen van de enige democratie en de enige westerse natie in het Midden-Oosten, Israël, maar erger nog, ook bij de belangen van het afwenden van een grote oorlog in de hele regio. Dat de EU-lidstaten dit laten gebeuren, bewijst dat voor hen het belang en het voortbestaan van Israël - en zelfs hun eigen bestaan - slechts van ondergeschikt belang zijn.

Ondertussen is er in de grote lidstaten van de EU een groeiend segment onder de bevolking dat begint te beseffen dat het Europese eenwordingsproces, belichaamd door de EU, wellicht niet in hun eigen belang is. In Nederland bleek uit een opiniepeiling vorig week dat 55% van de bevolking wil dat Nederland de Europese Unie verlaat als het verlaten in het voordeel is van de economie van het land. Ook presenteerde vorige week, Capital Economics, een gerenommeerd in Londen gevestigde economisch adviesbureau, een studie van de beoordeling van de economische impact van de NExit, als Nederland de Europese Unie zou verlaten. De studie, in opdracht van de Nederlandse Partij Voor de Vrijheid (PVV), bevond dat van een Nederlands uittreden uit de EU de Nederlandse economie aanzienlijk zou profiteren.

Van de PVV, momenteel veruit de grootste partij in de Nederlandse peilingen, wordt verwacht volgend jaar mei de verkiezingen te winnen voor het Europees Parlement in Nederland. Andere anti-EU-partijen, zoals de United Kingdom Independence Party (UKIP), het Front National, de Vijf Sterren Beweging en soortgelijke partijen, daarvan wordt ook verwacht dat ze zullen winnen bij de Europese verkiezingen in respectievelijk, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en andere EU-lidstaten.

Zoals de Financial Times op 7 februari schreef in een redactioneel over de NExit-studie: "De vraag of het mogelijk is voor landen om te bloeien buiten het [EU] blok, komt steeds vaker voor in Europa. [...] Het is alleen maar goed dat beleidsmakers deze kwestie serieus nemen."

De vraag of de democratische landen in de wereld – en met name Israël – beter af zouden zijn zonder de EU-diplomatie is eenvoudig te beantwoorden. En Democraten zoals de Oekraïense oppositie die op dit moment hun hoop zetten op de EU-diplomatie, zullen niets verliezen als Catherine Ashton en haar diplomatieke diensten in Brussel ophouden te bestaan. Ze hebben nog steeds een Ban Ki-moon en de VN.

Bron: "F**k the EU" Is Right: The World Would Be Better Off Without It :: Gatestone Institute