Door het zwaard, de honger, de wilde dieren en de pest (Ezech. 14:21)

Deze afgelopen maand kwamen enkele tientallen jihad organisaties die actief zijn in Syrië tot de conclusie dat de onderlinge meningsverschillen hun gevechten schaden en Asad versterken.

Door: Dr Mordechai Kedar - 19 oktober 2013

In een aanvullend gebed van het Joodse Nieuwjaar en de Grote Verzoendag zeggen we de bovengenoemde woorden bijna mechanisch, als theorie, want dit is de tekst. Maar in Syrië is dit realiteit geworden. Het regime, dat oorlog voerde tegen de burgerdemonstraties die twee jaar en zeven maanden geleden begonnen, is uitgegroeid tot een smerige, verachtelijke en vervloekte oorlog, waar iedereen tegen iedereen vecht.

Mensen van beide kanten hebben het beeld van de mens verloren, de menselijke waarden in de wind geslagen, met het verlies van elke schijn van menselijkheid, en zijn uitgegroeid tot roofzuchtige dieren ("de wilde dieren").

Het leger van Assad heeft de oostelijke wijken van Damascus belegerd, omdat deze dienen als een doorgangsweg naar de hoofdstad voor de jihadisten welke afkomstig zijn uit Jordanië en Irak. In deze wijken werden in de afgelopen weken tienduizenden mensen belegerd, afgesneden van alle bronnen van leven, als voedsel, water, elektriciteit, en vanuit het oogpunt van Assad mogen ze net zo goed wel allemaal sterven van de honger. Dit waren de wijken die werden getroffen onder de grote aanval met chemische wapens op 21 augustus, waarin ongeveer 1500 mensen werden gedood, mannen, vrouwen en kinderen.

Als gevolg van de honger, heeft een groep van islamitische religieuze arbiters een uitspraak gedaan die het mogelijk maakt dat de bewoners van deze wijken katten, honden en ezels mogen eten, om de belegering en de hongersnood te overleven.

Er zijn berichten over plaatsen als Mu'adhamiyat al-Sham waar al velen overleden zijn als gevolg van de honger door de belegering van deze plaatsen; en daarbij nog de gevallen waarbij gewonde mensen zijn gestorven omdat ze niet op tijd een behandeling hebben ontvangen. Daarnaast zijn er plaatsen waar ziekten als cholera zich ongebreideld vermenigvuldigen, wat wordt veroorzaakt door bedorven voedsel, vervuiling van water en het milieu, en ongedierte zoals muizen, ratten en slangen, die zich alarmerend vermenigvuldigen in deze spooksteden en ruïnes van steden als Homs, Hama en Idlib.

Ongeveer zeven miljoen Syriërs zijn berooide vluchtelingen geworden in buurlanden en binnen Syrië. De naderende winter bedreigt hen met grote schade voor hun gezondheid en hun leven, alsof de ellende die mensen - als het mogelijk is om ze nog mensen te noemen - hebben veroorzaakt al niet erg genoeg was. Omwille van de nood en armoede, doen de vluchtelingen alles wat ze kunnen om te overleven: de mannen werken voor geld, en veel vrouwen worden gedwongen om onethische dingen te doen om een stuk brood te verdienen. Families verkopen hun dochters in gedwongen huwelijken om een handvol dinars te krijgen en daarmee ook vermindering van het aantal monden dat zij moeten voeden.

Assads leger weigert systematisch om de humanitaire hulporganisaties te laten werken in de belegerde steden, met de bewering dat ze bezorgd zijn dat de levens van de vrijwilligers zullen worden bedreigd door het vuur van de oppositie. Maar de strijders van de oppositie tegen het regime zijn ook niet onschuldig: ze vechten met elkaar over ideologische verschillen, vooral met betrekking tot de toekomst van Syrië: of het een burgerlijke staat of een islamitische staat zal worden. In de stad Aleppo heeft "De Islamitische Staat van Irak en Syrië" de controle, en de stad wordt geleid door een islamitische rechtbank die de islamitische sharia oplegt door wapens, de zweep en het zwaard. De laatste tijd hebben verschillende stammen die rond Aleppo leven aangekondigd dat ze zijn toegetreden tot de organisatie "De Islamitische Staat", om te schuilen in de schaduw van deze dominante strijdkracht, om uit de problemen te blijven.

Het feit dat kinderen aanwezig zijn in de gevechtsgebieden zorgt ervoor dat ze ernstige emotionele schade lijden als gevolg van de vreselijke aanblikken waaraan ze worden blootgesteld. Kinderen nemen deel aan de strijd en zijn actief in het doden van iedereen van wie maar wordt verondersteld een vijand te zijn. Assads milities, de "Shabiha", zijn voortdurend op zoek naar de families van soldaten en officieren die het leger hebben verlaten, zodat zij deze mensen kunnen doden en de vrouwen misbruiken. In veel gevallen documenteren ze en fotograferen ze dit misbruik om te laten zien aan degenen die nog dienen, om hen zo te ontmoedigen te deserteren.

Deze afgelopen maand kwamen enkele tientallen jihad-organisaties die actief zijn in Syrië tot de conclusie dat de onderlinge meningsverschillen schade aan hun gevechten veroorzaken en Assad versterken. Deze conclusie leidde ertoe dat tientallen organisaties hun verschillen opzij zetten en zich onder een organisatorische paraplu verenigden, met de naam van "Jaysh al-Islam" - "Het Leger van de Islam". De andere grote organisatie - "De Islamitische Staat in Irak en Syrië" - overweegt om zich te verbinden met het "Leger van de Islam", en het kan zijn dat "Jabhat al-Nusra", dat de versterking met "Het Leger van de Islam" gezegend heeft, ook zal meedoen in de toekomst.

Echter, niemand - behalve Assad - zou zich zorgen moeten maken over de versterking van de islamitische strijdkrachten, omdat deze consolidatie alleen zal bestaan zolang de strijd tegen Assad blijft bestaan, en nadat hij valt, de scheuren en de verschillen tussen de diverse groepen zullen worden blootgesteld. We kunnen verwachten dat Syrië uiteen zal vallen in een aantal islamitische kaders naast een Koerdische entiteit in het noord-oosten van het land, Alawieten in het noordwesten en misschien zelfs een Druzen-entiteit in het zuiden.

De kritieke situatie in Syrië, het ineenstorting van de infrastructuur en het morele falen, dat is kenmerkend voor de oorlog die een onbeschrijfelijk leed oplegt aan tientallen miljoenen burgers. De tijd zal komen dat getuigenissen en verhalen van deze hele zwarte periode aan het licht zal komen, en het volk van Syrië, hen die het overleefden, zullen kijken naar al diegenen die daar stonden zonder iets te doen om hen te helpen in hun nood. Zij - de buren die niets deden - zullen hun ogen uit de kop schamen, omdat ze het zagen, het hoorden, het wisten en ze geen vinger uitstaken.

"Sex Jihad"

Volgens de islamitische traditie is jihad een van de belangrijkste geboden. Iedere man en vrouw wordt bevolen om aan de jihad deel te nemen in de omvang van hun capaciteiten: wie kan vechten moet naar de oorlog, en wie kan niet vechten tegen de strijders moet hen ondersteunen. Volgens de islamitische religieuze wet is, wie een paard, voedsel of geld geeft aan de jihad strijder, alsof hijzelf deelnam aan de jihad, want deze middelen kunnen de jihadstrijder in staat stellen tot een effectiever uitvoeren van de verplichting. De Islamitische traditie vertelt van vrouwen die deelnamen aan de jihad door het bereiden van voedsel voor de vechters en met verbandmiddelen hun wonden verzorgden.

Maar de jihad-strijders in Syrië willen ook een andere dienst die alleen vrouwen kunnen bieden. Deze behoefte is bekend als een natuurlijke en normale menselijke behoefte, waaraan alleen illegaal aan kan worden voldaan, wat betekent verkrachting, of op een legale en meer aanvaardbare manier, door middel van een huwelijk. In de soennitische islam is er een soort tijdelijk huwelijk genaamd "zuwaj al-Musafir" (ook bekend als "zawaj al-misyar") - "reizigershuwelijk" - wat het mogelijk maakt dat een man die komt in een plaats voor een korte tijd, om een vrouw te trouwen voor de periode dat hij in die plaats is, en van haar scheiden voor hij weer vertrekt. Een kind dat wordt geboren bij de vrouw uit een dergelijk huwelijk mag geen stigma hebben. Er is geen definitie voor de duur van deze huwelijken en daardoor kunnen ze een maand, een week, een dag en zelfs zo kort als een uur duren.

Een paar maanden geleden werd een juridisch advies gepubliceerd in de media dat werd toegeschreven aan een Saoedische prediker, Mohammed al-'Arifi, waarin hij jonge vrouwen in de islamitische wereld opriep om vrijwilligerswerk te doen voor de "jihad al-nikah" - "sex jihad "- in Syrië, om deze dienst aan de jihad-strijders te verlenen. Al-'Arifi beloofde de jonge vrouwen die voor dit doel zich beschikbaar stelden, de beloning van een jihadvechter, precies zoals de beloning van iemand die naar Syrië kwam en een paard doneert, geld, voedsel of een medische behandeling. Als resultaat hiervan kwamen een paar dozijn - volgens een andere versie waren het er een paar honderd - jonge vrouwen naar Syrië uit de hele islamitische wereld, als vrijwilligers voor "sex jihad".

Het Syrische leger vond tabellen op enkele plaatsen met de "werkplannen" van deze vrouwen en heeft die gepubliceerd. In de foto hieronder, met de titel "Nikah Grafiek van de jihadstrijder-broeders met de jihadstrijder-zusters". In de kolom aan de rechterkant staan de namen van de mannen: Abu Omar, Abu Khaled, Abu Ali, en in de bovenste rij de namen van de vrouwen: Anisa, Asma en Bushra. Op de velden van de tabel zijn de tijden weergegeven waarin elke strijder is getrouwd met een van de vrouwen: 8-10, 12-4, 6-10.

De rebellen beweren dat deze grafieken vals zijn, en dat het regime de jihad-strijders wil belasteren.

Maar deze grafiek lijkt nogal authentiek vanwege het feit dat de jihadisten namen hebben, die eerdere helden van de islam zichzelf gaven - Umar - de tweede kalief, Khalid bin al-Waleed - de commandant die Syrië veroverde, en Ali - de vierde kalief. De namen van de drie vrouwen die in de grafiek worden weergegeven, zijn de namen van de drie vrouwen die het dichtst bij president Bashar Assad staan: Anisa is de naam van zijn moeder, Asma is de naam van zijn vrouw en Bushra is de naam van zijn zus. Als deze grafiek authentiek is, is het redelijk om te denken dat de jihadstrijders de vrouwelijke vrijwilligers deze geleende namen gaven om uit te drukken wat zij zouden doen met de moeder van Assad, zijn vrouw en zijn zus, als ze het maar konden.

Het is belangrijk op te merken dat de jonge vrouwen die naar Syrië kwamen om deel te nemen aan de "sex jihad" dit doen omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze het moeten doen, vanwege het geloof in de islam en de gerechtigheid van de jihad in verschillende vormen. Aan de andere kant is het ook belangrijk om op te merken dat sjeik Mohammed al-'Arifi ontkent dat hij de uitspraak heeft gedaan, en hij beweert dat de hele zaak een verzinsel is van het regime om de jihad-strijders te bezoedelen, maar er zijn inderdaad rapporten vanuit Tunesië over jonge vrouwen die zijn teruggekeerd uit Syrië in een gevorderd stadium van de zwangerschap.

De vredelievende Khaled Mash'al

Beginnen in juni 2011 - drie maanden nadat de demonstraties uitbraken in Syrië - nam Khaled Mash'al, de leider van Hamas, stelling tegen het regime en steunde de betogers tegen Assad. Immers, Meshaal is een soennitische moslim, die Assad niet zou kunnen ondersteunen, de afgodendienaar, de moordenaar van de moslims, zelfs afgodaanbidder, die hem in het verleden wel steunde. Als gevolg hiervan werd Mash'al verplicht om Syrië te verlaten en naar een andere locatie te zoeken voor zichzelf en voor de kantoren van Hamas, naar het Egypte van Mursi bijvoorbeeld. Iran stopte ook met de hulp aan Hamas met geld, wapens en politieke steun.

Inmiddels is Mursi afgezet, en het Egyptische leger heeft Hamas op de korrel: het merendeel van de tunnels tussen de Gazastrook en Rafah werden verwoest, waardoor Hamas zijn belangrijkste bron van inkomsten ging verliezen: de belasting die aan de tunnels werd opgelegd en op goederen die erdoor werden gesmokkeld. In zijn wanhoop riep Mash'al de Iraniërs op om hun steun voor Hamas te vernieuwen, en zij vertelde hem dat hij in de eerste plaats de zaken met Bashar Assad moet rechtzetten.

Ongeveer een week geleden heeft Mash'al aangekondigd, in het kader van de "Wereldconferentie voor Jeruzalem", dat hij "het recht steunt van de volkeren om in opstand te komen om hun rechten te verkrijgen, maar dat deze opstand op een vreedzame manier moet gebeuren", en dat hij "tegen sektarisch geweld is uit elke bron". Er is maar een manier om deze aankondiging te interpreteren: Mash'al roept de islamisten en de jihadisten in Syrië op om de wapens neer te leggen, ook al blijft Assad afslachten.

De aankondiging van Mash'al maakte de jihadisten woedend. Ze publiceerden een denigrerende verklaring als reactie: "Mash'al beschrijft de heilige jihad voor Syrië als een sektarische oorlog in een poging om een internationaal getuigschrift te krijgen van goed zedelijk gedrag ten koste van het Syrische bloed. Toen hij aankondigde dat de jihadstrijders hun doel missen probeerde hij daarmee om aan Iran te voldoen. Misschien zal hij een deel van het geld krijgen dat Iran is gestopt te geven. We zouden niet verbaasd zijn als we na zijn aankondiging zullen horen dat hij is verhuisd naar Teheran; en we zijn er zeker van dat de positie die Mash'al's vertegenwoordigt, niet die van de trouwe en eerbare Palestijnen van Hamas is. Wij roepen de strijders van Palestina op: onze wond is dezelfde wond, de vijand is dezelfde en de aankondiging van een aantal huurlingen, wie hij ook mag zijn, zal niet leiden tot een kloof tussen ons. Wij zijn meer trouw aan de al-Aqsa moskee dan Mash'al en mensen die zijn zoals hij, en die handel drijven met de problemen en het bloed van hun mensen. En hij die zijn jihad vecht in het kantoor mag geen advies geven aan degenen die de jihad vechten in de loopgraven."

We moeten alleen sommige bloedende Israëlische harten waarschuwen om Khaled Mash'al's woorden niet verkeerd te interpreteren en beginnen te verklaren dat Hamas is uitgegroeid tot een organisatie die in niet-gewelddadige demonstraties gelooft, zoals een vreedzaam marcheren naar Israël door tunnels, zoals die ene van mijlen lang, die leidt van Gaza naar Israël, en vorige week werd gevonden...

Dr Mordechai Kedar (Ph.D. Bar-Ilan U.) diende 25 jaar in de IDF Militaire Inlichtingendienst, is gespecialiseerd in Arabische politieke discours, Arabische massamedia, islamitische groeperingen en de Syrische binnenlandse arena. En is docent Arabisch aan Bar-Ilan Universiteit; hij is ook een expert over de Israëlische Arabieren.

Bron: The Jewish Press » » Who by the Sword, Who by Wild Beasts, Who by Hunger, Who by the Plague