Het tijdperk van afval
Door Gary Stearman op 1 juli 2013
Veel christenen zijn ervan overtuigd dat het wereldwijde niveau van moraal en ethiek onomkeerbaar aan het afdalen is in een zwart gat, waaruit herstel onmogelijk is. In het bijzonder, zien ze dat Amerika, -ooit beschouwd als een modern bastion van politieke en religieuze vrijheid-, voorbij een point of no return is gegaan. Ze vragen zich af hardop af, leven we nu in het tijdperk van afvalligheid? Inderdaad dat zijn we ook. Men zou kunnen stellen dat door het hele tijdperk van de kerk heen, het werd geplaagd door afvalligheid. Maar in de laatste eeuw of zo, is er iets veranderd.
Weinigen zullen pleiten tegen de algemene veronderstelling dat de wereld afgedaald is naar een geestelijke duisternis. Maar, dat er niet echt iets nieuws is in deze trend. We hoeven maar terug te denken aan de Middeleeuwen, de oorlogen van het Heilige Roomse Rijk, de inquisitie, de veldslagen van de Reformatie en de revoluties en oorlogen van de negentiende en twintigste eeuw om ons te realiseren dat de mensheid dit eerder heeft meegemaakt.
Echter in beide wereldoorlogen zowel de Eerste als de Tweede, was er nog iets van een significante christelijke ethos dat soldaten heeft voortgestuwd tot heroïsche daden van zelfopoffering en christelijke naastenliefde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog, was er een christelijk geloof aan beide kanten van de strijd. Was er die de beroemde kerstavond in 1914, toen er een geweldige religieuze wapenstilstand werd afgeroepen tussen de soldaten van de westerse machten en hun Duitse tegenstanders. Geschenken werden uitgewisseld langs de fronten en kerstliederen werden gezongen voordat de gevechten weer werden hervat. In de Tweede Wereldoorlog, verwierven zelfs geharde agnosten een "schuttersputje religie" waarbij vaak na thuiskomst er een hernieuwde ijver voor het christelijk geloof was. Woningen met ontgrendelde deuren die waren toen heel gewoon.
Maar in en na de jaren 1960, als de seks, drugs en rock-and-roll begon te domineren in de samenlevingen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan, werden de oorlogen goddeloos, doelloos en cynische oefeningen, getypeerd door het conflict in Vietnam.
De afgelopen veertig jaar zijn we getuige geweest van een voortdurende, dramatische beeld in een spirituele ambivalentie. De tv-cultuur is uitgegroeid tot een video en mobiele telefoon cultuur. Onze behoudenis ligt niet in de kerk, maar in de draadloze seculiere relaties en gedeelde muziek video's.
Niet dat het christendom heeft opgehouden om te bestaan. In feite, als men de mensen ondervraagt heeft over dit onderwerp, geeft ergens rond de75% van de Amerikanen aan zichzelf te identificeren als Christen. Maar het christendom is niet een kwestie van getallen. Het is een geloof dat is gebaseerd op de persoon van Jezus Christus en het goddelijke en volledige gezag van de Bijbel. En dat geloof is aan het vervagen.
God en de Mammon
Op Pinksteren, stond de apostel Petrus op en leverde een wereldschokkend bericht af. Hij kondigde aan dat de mensheid de gave van de Heilige Geest had gekregen. Vanaf dat moment, kon iedereen die in de werkzaamheid van het offer van Christus geloofde, worden vervuld met de Geest en door het geloof worden opgenomen in de familie van God.
Jakobus meldde het goede nieuws: "Simeon heeft verteld hoe God voorheen naar de heidenen omgezien heeft om voor Zijn Naam uit hen een volk aan te nemen." (Handelingen 15:14).
Vanaf dat brandpunt, is Gods Heilige Geest begonnen om zich te verspreiden, de zeven zeeën over te steken, en is aangekomen op elk continent van de aardbol. Met de voltooiing van de twintigste eeuw was het Evangelie verspreid naar alle hoeken en gaten van de Aarde. Zijn boodschap van verlossing, geloof en liefde is overal bekend, maar veracht door velen. Hoewel het wellicht niet perfect wordt geleerd en beoefend, de basisprincipes zijn bekend, zelfs voor de heidenen, agnosten en alternatieve religies over de hele wereld.
Wereldwijde missionaire activiteiten zijn voor meer dan een eeuw blijven voortduren. Satelliet-en radiogolven bestrijken de wereld met het Evangelie zeven dagen per week. Ondanks de wereldwijde kakofonie van gillende rock en heavy metal "muziek", worden de christelijke hymnen en refreinen van lof nog steeds gehoord.
Toch blijft nog steeds dat gevoel dat het algemene wereld geloofssysteem wordt verduisterd. Economie is nu de graadmeter van alles. Groei van handel en het begrotingstekorten zijn de moderne religies geworden. Actieve markten zijn een substituut voor een geestelijke bestemming; ze besturen de samenlevingen van oost tot west. Uiteindelijk zal er een wereldwijde crash komen, en als dat gebeurt, zal de wereld die we kennen worden geherstructureerd.
Maar vandaag, is de economische realiteit veel krachtiger dan de spirituele. Onder bijbelgetrouwe christenen, is er het gevoel dat duistere krachten steeds meer worden geconsolideerd in krachtige en invloedrijke entiteiten. Bepaalde denominaties en sekten van het christendom zijn de weg van de wereld gevolgd en raken gepreoccupeerd met rijkdom en macht.
Jezus sprak rechtstreeks over deze situatie:
"Verzamel geen schatten voor u op de aarde, waar mot en roest ze verderven, en waar dieven inbreken en stelen; maar verzamel schatten voor u in de hemel, waar geen mot of roest ze verderft, en waar dieven niet inbreken of stelen; want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. De lamp van het lichaam is het oog; als dan uw oog oprecht is, zal heel uw lichaam verlicht zijn; maar als uw oog kwaadaardig is, zal heel uw lichaam duister zijn. Als het licht dat in u is, duisternis is, hoe groot is dan de duisternis zelf! Niemand kan twee heren dienen, want of hij zal de één haten en de ander liefhebben, of hij zal zich aan de één hechten en de ander minachten. U kunt niet God dienen en de mammon." (Matt. 6:19-24).
Het is heel interessant dat de Heer de zaligheid in contrast zet met de economie. Op dit moment wordt alles afgemeten aan de economische stabiliteit. De Grieken, Portugezen en de Spanjaarden kwamen onlangs in opstand in de straat, omdat hun regeringen in staat van faillissement zijn. De Euro en de Dollar worden beide bedreigd door een Chinese concurrentie op de markt. De verschuiving in de dynamiek van de wereldhandel zijn een dagelijkse zorg voor elke bureaucratie op deze aarde. Geld is religie geworden.
Net zoals Jezus zei, dat er een grote duisternis zal ontstaan. Wat zich nu over de hele wereld verspreidt.
Geloof ontaardt in Intellect
Zoals al vele malen gezegd, het christendom is geen religie, het is een relatie met de levende God. Het echte doel, zoals aangegeven door Petrus is om "te nemen uit hen (de heidenen) een volk voor zijn naam." Al bijna tweeduizend jaar, heeft deze activiteit zich onverminderd voortgezet. In die periode, zijn waarschijnlijk miljoenen mensen tot Christus komen en stierven ze, in de verwachting van Zijn aanwezigheid aan het einde van hun leven. Zij, samen met ons, vormen het uitgeroepen lichaam van gelovigen. Niemand kan zeker weten over de grootte van dit enorme aantal, maar het is zeker dat het verrassend zal zijn.
Ware gelovigen werden gemarteld in alle eeuwen. De institutionele kerk is gegroeid in rijkdom en macht. Is dit niet precies de situatie waarvoor Jezus ons waarschuwde. Inplaats van zich te ontwikkelen tot een uniek en apart volk van God, wat toch de werkelijke functie van de kerk is?
Ondergeschikt aan de verspreiding van het Evangelie, zoals betoogd door generaties van bijbelgeleerden, is het een compleet en perfect systeem in geloof. En dit systeem is gebaseerd op één ding: de volledige expressie van Gods Woord, de Bijbel, zoals uiteengezet door de Heer Zelf.
De apostel Petrus zegt dat beter:
"Maar ik zal mij ook voortdurend beijveren dat u na mijn heengaan deze dingen in gedachten blijft houden. Want wij zijn geen kunstig bedachte verzinsels gevolgd, toen wij u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus bekendmaakten, maar wij zijn ooggetuigen geweest van Zijn majesteit. Want Hij heeft van God de Vader eer en heerlijkheid ontvangen, toen een stem als deze van de verheven heerlijkheid tot Hem kwam: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb. En deze stem hebben wij gehoord, toen deze vanuit de hemel kwam, terwijl wij met Hem op de heilige berg waren. En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken." (2 Petrus 1:15-21.).
Hier, komt Petrus terug op zijn ervaring op de berg der verheerlijking om de waarheid van de identiteit van onze Heer te benadrukken, en de goddelijke bron van Gods Woord. Met sterke emotie en grote nadruk, verbindt hij de profetieën van de Bijbel met zijn eigen eerste persoonlijke ervaring in het gezelschap van de Heer Jezus Christus.
Dit is het centrale aspect van de joods-christelijke geloofssysteem. Het is geen product van menselijk denken, maar het directe gevolg van Gods handelen door Zijn Heilige Geest.
Het afwijken aan deze fundamentele en eenvoudige feiten is de wortel en tak van de afvalligheid. Deze feiten van verlossing toeschrijven aan de menselijke rede is de eerste stap in de richting van een grove fout.
Het is daarom heel interessant te zien, dat het moderne tijdperk in het Bijbels onderwijs precies dat heeft gedaan. In het midden van de negentiende eeuw, de Duitse geleerde Julius Wellhausen schetste en organiseerde wat nu wordt genoemd een "documentaire hypothese." Hij vermoedde dat de Torah (de eerste vijf boeken van de Bijbel) het redactionele product was van vier verschillende individuele groepen aan documenten als de bron. Deze zouden dan geschriften zijn geweest, over wie Wellhausen eindeloos heeft getheoretiseerd, en overvloedig schreef. Hij produceerde een veelvoudige studie waarin hij beweerde te hebben vastgesteld dat de bron van de boeken van Mozes op verschillende tijdstippen werden geschreven, variërend van 950-500 vC. Dit zou betekenen dat deze boeken werden geschreven door mannen die 500-800 jaar na Mozes leefden! Volgens hem had Mozes dus niet zelf de boeken van Mozes geschreven!
Toch zegt Jezus: "Want als u Mozes geloofde, zou u Mij geloven; want hij heeft over Mij geschreven" (Joh. 5:46). Men gelooft ofwel dat Mozes de Torah schreef, of niet. Wellhausen deed dat dus niet.
Geschreven in samenwerking met de theorieën van Karl Heinrich Graf, de "Graf-Wellhausen" hypothese intellectualiseerde de bronnen van de Schrift. Zij en hun volgelingen hebben steeds geleerd dat er weinig of niets in de passages van het Oude Testament is dat goddelijk geïnspireerd was. In anderhalve eeuw, is dit als uitgangspunt geslopen in wat wordt genoemd "Bijbel onderwijs."
Naar de late negentiende en in de twintigste eeuw, het systeem van intellect, wat is voortgebracht door deze mannen, explodeerde in een systeem wat compatibel is met wat een groeiende stroom van intellectualisme wordt geacht. Charles Darwin's Origin of Species, samen met de wetenschappelijke speculaties over de oorsprong van het heelal en evolutionaire biologische vermoedens die werd verkozen boven de orthodoxe bijbelse creationistische opvattingen, waarvan men dacht als primitief te zijn.
Door twee wereldoorlogen, is de christelijke leer langzamerhand heel cynisch afgestemd op deze intellectuele-systemen van de wereld. De menselijke rede werd geacht gelijk te zijn met het Schriftgezag; om oudtestamentische profetieën werd gelachen. De grote profetie van Jesaja werd in twee delen gescheurd, en over elk deel zei men dat het was geschreven door twee verschillende mannen, die geen van beide noodzakelijkerwijs Jesaja hoefden zijn.
Het ergste van alles, het Christus evangelie van redding werd wazig door een diversiteit aan paden, die allemaal zouden leiden tot God. Men zou naar de hemel gaan zonder te geloven dat Christus werd geboren uit een maagd, of dat Zijn vergoten bloed en opstanding uit de dood alleen de enige bron van redding was, of dat de wonderen van de Bijbel wel zo echt waren zoals gemeld.
De brief van Petrus gaat verder door precies te voorspellen wat er in onze tijd gebeurd:
"Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook onder u valse leraars zullen zijn, die heimelijk verderfelijke afwijkingen in de leer zullen invoeren. Daarmee verloochenen zij zelfs de Heere, Die hen gekocht heeft, en brengen zij een snel verderf over zichzelf. En velen zullen hen, door wie de weg van de waarheid gelasterd zal worden, op hun verderfelijke wegen navolgen. En zij zullen u door hebzucht met verzonnen woorden uitbuiten. Het vonnis over hen is reeds lang in werking en hun verderf sluimert niet." (2 Petr. 2:1-3).
Afvalligheid en Profetie
In hun hart, met de modernistische opvattingen hebben van de apostel Petrus een leugenaar gemaakt. Zijn "meer profetische woord," is uitgegroeid tot een potpourri van selecties waaruit de potentiële gelovige zou kunnen kiezen wat het meest comfortabel is voor zijn eigen levensstijl.
De rijke en geïnstitutionaliseerde kerk werden een grotendeels intellectueel systeem dat alleen haar eigen doeleinden diende als ... macht en geld. Geloof en het streven naar spiritueel meesterschap werd het gebied van de psychologie en positief denken.
Maar op een belangrijke manier, speelt de huidige afvalligheid een rol in Gods alomvattende plan. De volgende profetie, is geschreven door Paulus, en al lang het onderwerp van een heftig debat, maar ook tot een legitieme nieuwsgierigheid. Zijn strak geschreven context omvat een aantal ideeën in een zeer compacte vorm:
"En wij vragen u dringend, broeders, met betrekking tot de komst van onze Heere Jezus Christus en onze vereniging met Hem, dat u niet snel aan het wankelen wordt gebracht of verschrikt, niet door een uiting van de geest, niet door een woord, en ook niet door een brief die van ons afkomstig zou zijn, alsof de dag van Christus al aangebroken zou zijn. Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet. Herinnert u zich niet dat ik u deze dingen zei, toen ik nog bij u was? En u weet wat hem nu weerhoudt, opdat hij op zijn eigen tijd geopenbaard wordt. Want het geheimenis van de wetteloosheid is al werkzaam. Alleen is er iemand die hem nu weerhoudt, totdat hij uit het midden verdwenen is. En dan zal de wetteloze geopenbaard worden. De Heere zal hem verteren door de Geest van Zijn mond en hem tenietdoen door de verschijning bij Zijn komst; hem, wiens komst overeenkomstig de werking van de satan is, met allerlei kracht, tekenen en wonderen van de leugen, en met allerlei misleiding van de ongerechtigheid in hen die verloren gaan, omdat zij de liefde voor de waarheid niet aangenomen hebben om zalig te worden. En daarom zal God hun een krachtige dwaling zenden, zodat zij de leugen geloven,"(2 Thess 2:1-11.).
Hier, verzekert Paulus de christenen in Thessalonicenzen dat de oordeelsdag van Christus nog niet gekomen is. Dan zegt hij dat het niet komen zal tot na wat hij noemt "als de afval gekomen is." Deze uitdrukking komt in het Nieuwe Testament van de Griekse term, apostasia. Niet om de term complexer te maken dan noodzakelijk is, het betekent gewoon "af te wijken van iets of van een plaats." Ons woord, "afvalligheid" komt van dit woord. Het algemeen gebruik geeft een vertrek aan, uit, of verzaking van een religieuze overtuiging.
In de loop der jaren, zijn er twee betekenissen gegeven aan deze term. Eerst en het vaakst, wordt gezegd te verwijzen naar een vertrek uit het geloof ... een afval. Er is ook gesuggereerd dat het gewoon zou kunnen verwijzen naar het vertrek van de kerk, zoals in de opname.
Maar laten we de eerste betekenis nemen, die de Bijbel verbind naar het verschijnen of de onthulling van de "mens der zonde," de Antichrist. De koppeling kon niet meer voor de hand liggen. Eerst komt de afvalligheid. Daarna verschijnt de grote bedrieger. Hij noemt zichzelf Christus, maar hij is Satans eigen dienaar.
In vers 7 van de bovenstaande passage, gaat Paulus daar vervolgens op in door te zeggen dat het mysterie van wetteloosheid ("ongerechtigheid") al aan het werk is, maar het wordt tegengehouden door iemand genaamd "hij," die deze wetteloosheid tegenhoudt totdat hij "uit de weg is genomen." Dat is, dat hij zal worden verwijderd vanuit de scene. Dan zal de Antichrist geopenbaard worden.
Het tijdperk van de kerk wordt bepaald door de algemene aanwezigheid van de Heilige Geest onder de gelovigen, die het lichaam van Christus vormen. Zoals Paulus schreef in de eerste brief aan de Korintiërs 12:27, " Samen bent u namelijk het lichaam van Christus, en ieder afzonderlijk Zijn leden."
Wanneer dat lichaam uit de weg wordt genomen, zal ook de Heilige Geest vertrekken, waardoor de wereld wijd open ligt voor de uiteindelijke afvalligheid - het "afval" dat de voorbode zal zijn van de komst van de "zoon des verderfs."
Ja, we leven in het tijdperk van afvalligheid. Maar we blijven evangeliseren, en ook om de ontluikende wetteloosheid die is zo erg zichtbaar wordt te bedwingen. Zolang we hier op Aarde zijn, is het onze missie. Laten wij handelen in alle opzichten als om de machten der duisternis te bedwingen.