Waarom leren sommige dat de kerk de grote verdrukking zal ondergaan?
Juni 2013 | door Grant R. Jeffrey
Verschillende onjuiste standpunten hebben veroorzaakt dat sommigen de Opname voor de Grote Verdrukking verwerpen en de positie innemen van de "Opname na de Verdrukking." Het eerste uitgangspunt is dan de emotionele stelling dat het oneerlijk is voor de huidige kerk om te ontkomen naar de hemel vrij van het martelaarschap die andere gelovigen wel hebben ervaren. Hoewel het gemakkelijk is om een dergelijke emotie te begrijpen, zou het verkeerd zijn om de leer van de pre-verdrukking opname op deze basis alleen te ontkennen. De realiteit is dat terwijl veel christenen enorme vervolgingen en beproevingen hebben doorstaan, miljoenen niet te tellen gelovigen hun leven hebben geleefd in tijden van vrede. Bovendien, al die christenen die in een van beide perioden van vrede of vervolging stierven door de geschiedenis heen zijn al ontsnapt aan de Grote Verdrukking.
Een onderliggende houding van veel critici is hun incorrecte en onschriftuurlijke overtuiging is dat de kerk op de een of andere manier zal worden gezuiverd door het ondergaan van de toorn van de Antichrist. Echter, de Schrift verklaart dat we uitsluitend worden gezuiverd door het voltooide werk van Christus aan het kruis. Als de Heere Zijn terugkeer nog veel langer vertraagt, zal de groeiende stroom van christenvervolging invloed hebben op de kerk over de hele wereld. Echter, dit zal niet de grote verdrukking zijn die wordt gekenmerkt door de toorn vanwege God uitgestort vanuit de hemel op de onbekeerde zondaren tijdens de laatste jaren van dit tijdperk. Sommige critici hebben beweerd dat degenen die hopen op de pre-verdrukking opname, de christenen onvoorbereid laten op de mogelijkheid van de komende vervolging in de grote verdrukking. Echter, in vijfendertig jaar van onderwijs in Bijbelse profetie, heb ik niet meegemaakt dat docenten -die leren over de opname voor de verdrukking- de christenen vertellen dat ze immuun zijn voor de eindtijd vervolging. De profetie leraren, waaronder ikzelf, die geloven dat God belooft heeft dat christenen aan de "toorn van God" in de verdrukking zullen ontsnappen waarschuwen heel vaak de gelovigen dat die vervolging er komt, zelfs in Noord-Amerika, als de Here veel langer zal vertoeven. Echter, de positie van de opname na de verdrukking kan de Kerk beroven van haar gezegende hoop. Jezus beloofde: " Omdat u het woord van Mijn volharding hebt bewaard, zal Ik ook u bewaren voor het uur van de verzoeking, die over heel de wereld komen zal, om hen die op de aarde wonen te verzoeken." (Openbaring 3:10).
De tweede en meer belangrijke reden waarom sommige onderwijzen dat de Kerk aanwezig zal zijn tijdens deze verschrikkelijke tijd is het onvermogen om onderscheid te maken tussen Gods plan voor Israël en Zijn plan voor de Kerk, vooral in de profetie geopenbaard door Christus in Matteüs 24. Zij wijzen er vaak op dat er een sterk bijbels bewijs is voor een pre-verdrukking opname, maar ze komen onvermijdelijk terug om hun interpretatie van Matteüs 24, die erop lijkt te wijzen dat de Opname volgt op de gebeurtenissen van de Grote Verdrukking.
In deze passage in Mattheüs 24, is Christus bezig op de Tempelberg de gebeurtenissen uit te leggen, aan Zijn Joodse discipelen, die zullen plaatsvinden in Israël en andere landen welke zullen leiden tot de terugkeer van Christus als hun Joodse Messias. De discipelen vragen Jezus betreffende de komst van het reeds lang beloofde Koninkrijk van Israël, niet over de komst van Christus voor Zijn Kerk (van wiens bestaan ze nog niet eens weten) iets wat Hij beantwoordde. Het is gemakkelijk om te vergeten dat, op dit moment, voor de kruisiging van onze Heer en de komst van de Heilige Geest op Pinksteren, er niet zoiets was als een christelijke kerk. Als u een van de discipelen had verteld tijdens de week voor de kruisiging van Christus dat op een dag er een gemeente zou zijn op basis van de leer van Christus, genaamd de kerk, en dat 99 procent van de leden zou bestaan uit onbesneden heidenen die noch de joodse wet, noch in de Tempel offers zou aanbieden, hij zou waarschijnlijk van zijn stoel zijn gevallen in verbazing en ongeloof. Een van de klassieke fouten in de interpretatie is om dit gesprek tussen Christus en Zijn Joodse discipelen over het messiaanse koninkrijk op te pakken en het dan te lezen in de realiteit van de christelijke kerk, die niet eerder tot stand kwam dan toen de Joden Christus en God verworpen hadden en het leven in Zijn lichaam van gelovigen blies.
Omdat Christus niet eens de Kerk noemde naar Zijn discipelen toe in dit gesprek, is de directe interpretatie dat Israël de primaire focus is in de Profetie van Mattheus 24. Mattheüs 24 spreekt van de Grote Verdrukking, en het begint bij vers 15, waarin Christus stelt dat de Antichrist de "gruwel der verwoesting" (een bovennatuurlijke beeld van de Antichrist) zal opzetten om te worden aanbeden in de tempel. In de verzen 40 en 41, zegt Jezus, " Dan zullen er twee op de akker zijn; de één zal aangenomen en de ander zal achtergelaten worden. Er zullen twee vrouwen malen met de molen; de één zal aangenomen en de ander zal achtergelaten worden." Een vitale kwestie voor bijbelstudenten is de identiteit van deze mensen, die "moeten worden aangenomen." Was deze profetie een verwijzing naar de kerk of onthulde dit Gods plan voor de heiligen in de Verdrukking, zij die gelovigen zijn geworden na de Opname?
Dit hoofdstuk vertelt ons dat aan het einde van de Grote Verdrukking, God Zijn engelen zal uitzenden en "zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenbrengen uit de vier windstreken, van het ene uiterste van de hemelen tot het andere uiterste ervan." (vers 31). Deze "uitverkorenen" zijn de mensen die gelovigen zijn geworden tijdens de Grote Verdrukking van drie en een half jaar. Dit bijeenbrengen is niet de Opname. Dit bijeenbrengen van de gelovigen in de Verdrukking vindt plaats aan het einde van de Verdrukking, terwijl de Opname van de Kerk ergens gebeurt vóór het begin van de Grote Verdrukking wanneer Antichrist zich opwerpt als "God" in de Tempel. Merk op dat de engelen het "bijeenbrengen van de uitverkorenen" doen (vers 31), terwijl op het moment van de Opname, "de Heere Zelf zal met een geroep, met de stem van een aartsengel en met een bazuin van God neerdalen uit de hemel. En de doden die in Christus zijn, zullen eerst opstaan. Daarna zullen wij, de levenden die overgebleven zijn, samen met hen opgenomen worden in de wolken, naar een ontmoeting met de Heere in de lucht. En zo zullen wij altijd bij de Heere zijn." (1 Tessalonicenzen 4:16-17). Het bijeenbrengen van de "uitverkorenen," de heiligen uit de verdrukking, zal plaatsvinden bij de afsluiting van drie en een half jaar --- een periode waarover de meest gedetailleerde profetieën in de Bijbel worden gevonden.
De Bijbel beschrijft de vele gebeurtenissen in de Verdrukking die moeten plaatsvinden voorafgaande aan dit "bijeenbrengen" van de heiligen uit de Verdrukking en dus, kan het niet correct worden omschreven als "aanstaande." Deze feiten zijn de oorzaak dat veel leraren geloven dat dit "bijeen verzamelen" daarom een andere gebeurtenis is dan de "Opname" van de kerk. Wanneer we echter, onze aandacht richten op de komst van Christus voor Zijn Kerk, dan zien we dat er geen waarschuwingen of signalen zijn over het tijdstip van de Opname. De Opname kan letterlijk op elk moment optreden.
De derde reden waarom zij die leren over de opname na verdrukking de leer over de opname voor de verdrukking aanvallen, is door te bewering dat het niet waar kan zijn, dit, omdat er geen schrijver of hervormer ooit in de kerk deze leer heeft onderwezen tot ongeveer 170 jaar geleden toen het werd geïntroduceerd door John Darby, een Plymouth Brethren. Hun argument dat niemand ooit deze "waarheid" zag door de achttienhonderd jaar kerkgeschiedenis heen is zeer effectief, waardoor veel christenen hun geloof in de opname voor de verdrukking verlaten. Het enige probleem is dat hun bewering dat niemand in de vroege Kerk de opname voor de verdrukking geleerd heeft, onjuist blijkt te zijn.
Uiteraard kan de waarheid over het tijdstip van de Opname alleen gevonden worden in de Schrift. De protestantse Reformatie is voornamelijk gebaseerd op deze terugkeer naar het gezag van de Bijbel. De Latijnse uitdrukking sola Scriptura, wat "Schrift alleen" betekend, werd de strijdkreet van de hervormers, en de eeuwen van traditie en vorming genegeerd hebbende in hun aandrang dat de waarheid alleen kon worden ontdekt in het Woord van God. Terwijl de oplossing van deze kwestie gebaseerd moet zijn op onze interpretatie van de Schrift, is het belangrijk om toch de fouten van onze tegenstanders te noemen, die "de zalige hoop" van de Opname met desinformatie over de moderne herontdekking van de waarheid over de opname voor de verdrukking in diskrediet willen brengen.
Een ontdekking over de leer van de opname voor de verdrukking werd onderwezen in de vroege Kerk
Tijdens de zomer van 1994, na meer dan tien jaar van zoeken, ontdekte ik een aantal fascinerende handschriften die een duidelijk bewijs bevatten van de leer over de opname vóór de verdrukking in de vroege kerk.
Ephraem's onderwijs over de opname vóór de verdrukking
Voor alle heiligen en de uitverkorenen Gods die worden verzameld, voorafgaand aan de verdrukking die komen gaat, en worden opgenomen naar de Heer voordat zij de verwarring zien die de wereld zal overweldigen vanwege onze zonden. (In de laatste tijden, met de Antichrist, en het einde van de wereld, door Ephraem de Syrische, AD 373)
De vroege christelijke schrijver en dichter, Ephraem de Syrische, (AD 306-373) was een belangrijke theoloog van de vroege Byzantijnse Oosterse Kerk. Hij werd geboren in de buurt van Nisbis, in de Romeinse provincie Syrië, in de buurt van het huidige Edessa, Turkije. Ephraem's fascinerende leer over de Antichrist is nooit gepubliceerd in het Engels totdat ik FINAL WARNING schreef in 1995. Sommige geleerden hebben gesuggereerd dat dit manuscript enkele eeuwen later (5e of 6e eeuw) verscheen, maar zeker voor de geboorte van de islam in 622 werd geschreven. William Bousset echter, een van de grootste geleerden in de oude eschatologie, concludeerde in zijn boek De Antichrist Legende dat het door Ephraem de Syrische werd geschreven vóór het jaar 373. (1) Andrew R. Anderson schreef in zijn boek Alexander's Gate dat hij de vroege datum accepteerde als geldig.(2)
Dit kritisch belangrijke profetische manuscript uit de vierde eeuw van de kerk tijdperk onthult een zeer duidelijke verklaring over de pretribulationele wederkomst van Christus om Zijn uitverkorenen heiligen thuis te halen naar de hemel om aan de komende Verdrukking te ontsnappen. Voor meer informatie lees men het artikel, De behandeling van een oude Pre-Trib (voor de verdrukking) Opname Verklaring.
1. William Bousset, The Antichrist Legend, trans. AH Keane (London: Hutchinson & Co, 1896)
2. Andrew R. Anderson, Alexander's Gate: Gog en Magog en de Afgesloten Naties. Monografieën van de Middeleeuwse Academie van Amerika, nee. 5. (Cambridge, MA:. Mediaeval Academy of America, 1932)
* Het bovenstaande is een fragment uit Grant Jeffrey's fascinerende nieuwe boek.