Het denken van Christus
Door Gary Stearman, 28 februari 2013
In het januarinummer van het tijdschrift [Prophecy in the News] suggereerden we dat met de snelle afdaling van de maatschappij de Bijbelse profetie wordt vervuld; er is een zichtbare en groeiende waanzin die nu door de samenlevingen van onze wereld raast. Seculiere gedachten zijn dominant; ware spiritualiteit - geloof in de verlossing door Christus - is tanend.
We zien dit duidelijk in de aarzelende en onhandige acties van onze leiders. Ze vertonen een bizar soort falen om zelfs maar de eenvoudigste oplossingen aan te reiken voor de moderne problemen van geweld, drugsgebruik en hebzuchtige fiscale politiek. Sociale experimenten gaan de perken te buiten. Linkse gedachten zijn in overvloed aanwezig.
Rationaliteit, eerlijkheid en nuchterheid zijn steeds moeilijker te ontdekken. Mislukkingen van moraal en ethiek komen vaker voor, zelfs op de meest "respectabele" plaatsen ... waaronder kerken. Voor christenen liggen de redenen voor deze trieste stand van zaken voor de hand. De Bijbel ... God's handboek voor een succesvol leven op deze planeet Aarde ... is in de ijskast gezet.
Een of andere manier, is de helderheid van de Bijbelse waarheid verduisterd. Hoe kon dit zo snel gebeuren? Legt de Bijbel deze grote schommelingen in de samenleving uit?
Zelfs als christenen bidden voor een oplossing voor deze problemen, voelen ze de versnellende afdaling in dit tijdperk van goddeloze afvalligheid. Eens was Amerika 's werelds baken van vrijheid en moraliteit. Het was het land van het evangelie.
We worden herinnerd aan iets dat de apostel Paulus schreef aan de Korintiërs. Ze waren verfijnde mensen, die leefden in een seculiere, heidense samenleving. De rijke en succesvolle hogere klasse werd gedreven door hebzucht en aan gehoorzaamheid van vele valse goden, met inbegrip van Caesar. De moderne samenleving slaat snel dezelfde richting in, de richting van een catastrofale ineenstorting.
De woorden van Paulus spoorde de christenen van Korinthe aan om het verschil tussen zichzelf en de geestelijk dode leiders die hun cultuur domineerden, te begrijpen:
‘ En wij hebben niet ontvangen de geest van de wereld, maar de Geest Die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen die ons door God genadig geschonken zijn. Van die dingen spreken wij ook, niet met woorden die de menselijke wijsheid ons leert, maar met woorden die de Heilige Geest ons leert, om geestelijke dingen met geestelijke dingen te vergelijken. Maar de natuurlijke mens neemt de dingen van de Geest van God niet aan, want ze zijn dwaasheid voor hem. Hij kan ze ook niet leren kennen, omdat ze geestelijk beoordeeld worden. De geestelijke mens beoordeelt wel alle dingen, zelf echter wordt hij door niemand beoordeeld. Want wie heeft de gedachten van de Heere gekend, dat hij Hem zal onderrichten? Maar wij hebben de gedachten van Christus.’(I Kor. 2:12-16).
De natuurlijke mens en de gedachten van Christus
Twee zinnen in de passage hierboven zijn gemarkeerd. Zij werken samen om ons begrip te vernieuwen over een verbazingwekkende maar vaak over het hoofd geziene waarheid.
Met deze woorden vertelde Paulus zijn volgelingen ... en ons ... dat ten eerste deze "natuurlijke mens" gewoon is afgesneden van wat hem zin en leiding kan geven. Hij is niet in staat om de geest van God te aanvaarden, hij is verslaafd aan zijn zondige natuur. Kortom, hij is defect. Hoewel zulke mensen wel op beheerste wijze in de samenleving kunnen staan, zijn ze toch op een verblinde wijze gebonden om het pad van zelfvernietiging te volgen. Om dit te begrijpen, observeer gewoon de meeste leiders van de wereld.
Vanuit dit perspectief is het makkelijk te begrijpen waarom volwassen gedrag zo zeldzaam is. Wat vroeger de naam "gezond verstand" had, is voor het grootste deel weggesmolten in sociaal en politiek correcte onzin. Waarom? Omdat wat vroeger "gezond verstand" heette, het product was van christelijk denken. Deze uitdrukking was de publiek manier om het effect van "de geest van Christus" te beschrijven. Dat wat mensen buiten het domein van het christendom gewoon niet bezitten!
Zeker, de oude Korinthiërs van Paulus' dagen moeten het gedrag van de heidense Romeinen met hetzelfde verstomde ongeloof hebben aangezien. Zij zagen de edelen, de zakenlieden, bureaucraten en militairen bezig met het nastreven van bijgelovige en wellustige richtingen van hun cultuur, die hun eigen onverbiddelijke ondergang bracht. Ze volgden domweg een hele reeks goden en godinnen, om tenslotte het punt te bereiken om Caesar zelf als een god te verklaren!
Op bredere schaal vertelt de Bijbel over de langzame dood van vele oude beschavingen, die de aanwezigheid en de kracht van de levende God genegeerd hebben. Ten eerst vermeldt het de tweetraps ondergang van het oude Israël en Juda. De tien noordelijke stammen van Israël werden verslagen in 722 vC. De twee zuidelijke stammen van Juda werden uiteindelijk in ballingschap gestuurd in 135 vC. Beide zijn een droevig verslag van spirituele mislukking. De Bijbel zegt dat dit lot Israël trof "omdat ze niet de stem van de Heer hun God gehoorzaamden" (II Koningen 18:12). Later verwierpen de Joden hun Messias, Jezus Christus. Toen kwam hun verstrooiing.
In de Schrift worden in de heidense wereld Egypte, Babylon, Medo-Perzië, Griekenland en Rome genoemd als kapitale voorbeelden van heidense overmaat. De Bijbel vertelt van hun vroegere verval en ondergang, en hun toekomstig oordeel. Ze waren gewijd aan valse goden, van Osiris tot Baäl, Zeus, Jupiter en zo meer. Het boek Openbaring profeteert de uiteindelijke ineenstorting van hun systeem en noemt het een "verborgenheid, het Grote Babylon."
En de apostelen profeteerden over onze tijd door te zeggen dat die zou worden gekenmerkt door een onvermogen om de eenvoudige waarheid van de Schrift te begrijpen. Het Nieuwe Testament geeft ons briljante schetsen van wat er zou komen in de moderne samenleving, en beschrijft het als een steeds groter wordende verleiding, met uiteindelijk het bereiken van het punt van redeloze onbeschaafdheid.
De vragen zijn legio: zijn we reeds het 'point of no return' voorbij? Zullen we in ons leven nog weer het licht van het Evangelie in alle helderheid ontstoken zien worden? Zal er een nieuwe golf van missionaire activiteit komen, zoals die werd gezien in het verleden? Komt er nog een opwekking voor de opname?
Opwekking in het verleden
Om deze vragen te beantwoorden, laten we eens terugblikken op enkele van de grote opwekkingen in de geschiedenis - opwekkingen en herstel van evangelisatie.
Op een zeer krachtige manier werd het concept van geestelijke opwekking geboren op Pinksteren.
Toen de Heilige Geest werd uitgestort op de 'Jeruzalemkerk', werd dit het prototype van alle volgende opwekkingen. Voordat deze grote gebeurtenis plaatsvond, kwamen de discipelen tot Jezus en vroegen hem over zijn plannen voor de toekomst:
“Zij dan die samengekomen waren, vroegen Hem: Heer, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen? En Hij zei tegen hen: Het komt u niet toe de tijden of gelegenheden te weten die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft, maar u zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde.” (Handelingen 1:6 -8).
Op dat moment hadden ze geen idee over het toekomstige 'gemeentetijdperk'. Voor hen zou het volgende onderdeel van God's bestuur zijn: het herstel van het geestelijke Israël met Jezus als hun koning. Maar in zijn antwoord vertelde Hij hen dat ze "getuigen" moesten worden (van Zijn evangelie), van Jeruzalem naar de uiteinden van de aarde.
En zo zien we het patroon. Wanneer de Heilige Geest beweegt, gaat het evangelie uit op een machtige manier. En inderdaad werd in de eerste drie eeuwen na het overlijden van de Apostelen het Romeinse Rijk van het ene eind tot het andere bezaaid met de waarheid van Christus. Maar dat werd gevolgd door meer dan duizend jaar van donkere Middeleeuwen, toen de Roomse Kerk de leiding nam over de verdorvenheid van de Europese koningen - in de dagen van het Heilige Roomse Rijk. Natuurlijk tolereerde het geen afwijking van de strikte sociale en religieuze codes, omdat het een volgzame samenleving van bijgelovigen en analfabeten eronder moest houden. Plattelanders die geen Latijn begrepen, ze konden niet eens de Schrift lezen. Zeker, een opwekking was nodig... in feite was die lang achterwege gebleven.
Het kwam pas in 1517! In een van de grote gebeurtenissen van de geschiedenis voerde Maarten Luther zijn beroemde daad uit van het spijkeren van 95 stellingen (verklaringen) aan de deur van het Wittenburg Kasteel in Duitsland. Zo begon hij de protestantse Reformatie. In eerste instantie was deze beweging zowel politiek als religieus. Velen in Europa wilden breken met de strenge politieke controle van de Roomse Kerk. Maar al snel begonnen anderen deel te nemen aan een groot spiritueel ontwaken. John Knox, Calvijn, Zwingli, de Zwitserse Broeders, de Hugenoten, Anabaptisten en anderen begonnen met een langdurige periode van geestelijke groei.
Het zou nog tweehonderd jaar duren voor er een andere beweging ontstond. Deze is bekend als het Algemene Ontwaken. Dit werd gevolgd door de "Eerste Grote Ontwaken van het begin van 1700. In Duitsland, Engeland en het vroege Amerika ontstond evangelisatie op krachtige manieren. En toen waaide in 1780 met het "Tweede Grote Ontwaken" de Heilige Geest opnieuw door Europa en Engeland. Er ontstond een vurigheid om te leren lezen en zo Bijbelstudie te bevorderen. De uitroeiing van de slavernij en kinderarbeid was begonnen. De maatschappij begon te worden beïnvloed toen vrije mannen opstonden om het evangelie te verklaren.
En toen werd in het decennium 1830/40 op verschillende locaties over de hele wereld, met inbegrip van Engeland en Amerika, de evangelisatie herboren. Een van de meest verstrekkende uitwassen van deze reeks van gebeurtenissen was de geboorte van de Plymouth Brethren, onder leiding van John Nelson Darby. De meesten van hen waren instrumenten in de organisatie van de Zionistische beweging.
In feite waren er in de negentiende en begin twintigste eeuw veel losse ongecoördineerde opwekkingen op het platteland en in kleine steden, met name onder de Engels-sprekende mensen. Uit deze nieuwe golf van enthousiasme kwamen de bijbelstudiebewegingen voort en de grote missionaire inspanningen met een bereik over de hele wereld. De alfabetiseringsgraad bleef stijgen. Een goed voorbeeld van de vrucht van deze spannende periode was in 1909 de Scofield Reference Bible. De overvloedige aantekeningen onderwezen systematisch het Dispensationele christendom.
Bijvoorbeeld, Scofield merkte bij de beroemde vraag van Romeinen 11:1 'Ik zeg dan: Heeft God Zijn volk verstoten?' op: "Dat Israël niet voor altijd opzij is gezet, is het thema van dit hoofdstuk." Hij gaat dan verder met details over Israël's bijeenverzameling en de profetieën daaromheen. Het is billijk om te zeggen dat hij de gedachten van de meeste van zijn tijdgenoten uitdrukte. Gods Geest had ogen geopend die eeuwen had liggen slapen, om hen voor te bereiden op de verschrikkingen van de Wereldoorlogen I en II, die rechtstreeks naar de soevereiniteit van de staat Israël zouden leiden in 1948.
Net voor die oorlogen, in de eerste jaren van de twintigste eeuw, kwam wat sommigen beschouwen als de meest ingrijpende van alle opwekkingen. Dit onder meer met het Wales Ontwaken, de opkomst van evangelische christenen onder predikers als Billy Sunday, de Amerikaanse Pinksteropwekking en een aantal missionaire opwekkingen in Engeland, Europa en het Verre Oosten, waaronder China en Korea. Het ligt voor de hand om te zeggen dat God deze grote, georganiseerde bewegingen gebruikt heeft om de wereld te helpen voor de vijftig jaar van grote wereldoorlogen en communistische revoluties, wat zijn hoogtepunt bereikte met de nucleaire vernietiging waarin Japan werd verslagen.
Opwekking na de oorlogen
Slechts twintig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, begon de westerse wereld te vervallen onder het verbrijzelende tijdperk van 'sex, drugs en rock and roll'. De zestiger jaren brachten de marihuana, heroïne, cocaïne en de rockcultuur die dreigde de samenleving te laten ontsporen. Christenen klaagden over deze achteruitgang, die tegen het einde van het decennium was veranderd in vredesmarsen (denk aan de geverfde t-shirts met vredestekenen) en de 'make love not war' rockfestivals. De maatschappij was snel aan het zinken.
Toen kwam aan het eind van dit decennium van excessen een andere opwekking, door een enkel boek, misschien wel het enige, meest-succesvolle van alle moderne boeken (met uitzondering van de Bijbel) - de ongelooflijke Hal Lindsey's bestseller van 1970: De Planeet die Aarde heette. Het kwam tot een wereldwijde verspreiding en werd gedrukt in alle belangrijke talen op de planeet. Iets op zijn pagina's beantwoordde een hunkerende vraag in de harten van geestelijke mannen en vrouwen waar dan ook.
In beknopte en korte taal vertelde hij over de juistheid van de Bijbelse profetie. Daarin werd Gods plan voor het weer verzamelen van Israël beschreven. Het sprak van het moderne Israël, omringd door de landen van het Midden-Oosten en Rusland als de machtige indringer, Gog. Het nam zijn lezers mee door de geprofeteerde gevechten wat zal leiden tot de Dag des Heren en de opkomst van de Antichrist, en dat culmineerde in een katastrofaal panorama van de Derde Wereldoorlog. Onder zijn slotwoorden waren deze: "Houd je ogen gericht op het Midden-Oosten" en "Maranatha - wat betekent: de Heer komt spoedig!"
Op een meest subtiele manier heeft het de wereld veranderd. Het startte een opleving, verschillend van die eraan voorafgingen. In plaats van vergaderingen, kruistochten, begaafde sprekers en massaal enthousiasme, bracht het een subtiele vloedgolf van leerstellige klanken over de eindtijdleer naar de massa. Zijn niet-confessionele berichtgeving presenteerde de eenvoudige waarheid van de profetie op een manier die kerken aanmoedigde, groot en klein, te discussieren over de mogelijkheid dat wij in leven de laatste generatie, waarover werd gesproken door Jezus en de profeten.
Plotseling bereikte de chiliastische, pretribulationele en dispensationele theologie de huiskamers in de hele wereld. Degenen die de boodschap van dit boek wilden horen stegen op in een machtige golf van enthousiasme. Evangelisatie ontvlamde op universiteiten omdat jonge mannen en vrouwen hun leven aan Christus gaven en actief geloofden dat Christus' komst voor de Kerk op handen was.
Tientallen soortgelijke boeken volgden na Lindsey's eerste hit. Vandaag de dag zijn er honderden titels gewijd aan bijbelse profetieën. Vanaf 1970 leek de wereld klaar te zijn voor deze laatste, dramatische boodschap. Dit was een nieuwe vorm van opwekking, gepredikt door één boek per keer.
Onder gelovigen en niet-gelovigen is 'opname' een begrip geworden. Het idee dat Christus kon terugkeren op elk moment is nu algemeen bekend. De 'pretribulation'-opname van de gemeente heeft zijn stevige en fervente aanhangers ... en een groot aantal tegenstanders ook. Het is vaak onderwerp van ruwe grappen op de late televisie uitgespuwd.
Maar het idee is naar buiten getreden! Het wordt besproken. En dat is goed! Zij die worden geleid om te horen, horen het!
Nog een opwekking?
Nou, laten we die vraag onderzoeken die eerder in dit artikel gesteld werd. Komt er nog een opwekking vóór de opname van de gemeente?
Het antwoord hangt af van hoe we een "opwekking" definiëren. Technisch gezien is een opwekking het werk van de Heilige Geest, het werkt via personen om redding te ontvangen. Wanneer dit gebeurt, wordt het verkeerd gerichte denken dat er was, aangepast aan het denken van Christus. Zoals Paulus schrijft: de gehoorzame christen krijgt dan het bezit van de geest van Christus. Herhaal dit op een massaal-niveau, en je hebt echte opwekking.
Maar bekering hoeft niet een publiek spektakel te zijn, zoals die van Billy Sunday en Billy Graham. In het videotijdperk heeft massacommunicatie een revolutie gebracht in de overdracht van informatie. Paperbacks worden nu veel sneller geproduceerd dan veertig jaar geleden. En wat nog belangrijker is, er is publiciteit via de media, video-dvd's, televisie, en in het bijzonder het internet.
Dit laatste heeft natuurlijk een wereldwijde omvang, en er is op dit moment een grote en stijgende honger naar het evangelie over de hele wereld. Men zou kunnen zeggen dat er een opwekking aan de gang is op dit moment, maar het is zo verspreid dat het bijna onzichtbaar is. Toch getuigen christelijke uitgevers en omroepen het elke dag. Op 'Prophecy in the News' zijn we gezegend om het te zien met onze eigen ogen.
Misschien is de grotere vraag welk effect de huidige opleving zal hebben op de wereld. En hier laat de boodschap van de Bijbel in een donkere toon horen:
“En weet dit dat in de laatste dagen zware tijden zullen aanbreken. Want de mensen zullen liefhebbers zijn van zichzelf, geldzuchtig, grootsprekers, hoogmoedig, lasteraars, hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, kwaadsprekers, onmatig, wreed, zonder liefde voor het goede, verraders, roekeloos, verwaand, meer liefhebbers van zingenot dan liefhebbers van God.” (II Tim 3:1-4).
Dit is slechts een van de vele Schriftplaatsen die een achteruitgaande spirituele omgeving voorspelt in de dagen vlak vóór de wederkomst van Christus. Op basis van andere soortgelijke Bijbelteksten is het zeer waarschijnlijk dat we nooit meer een ouderwetse opwekking zullen zien, die ingrijpende veranderingen brengt, die de maatschappij revolutionair zal verbeteren.
De echte opwekking zal komen nadat wij zijn ingehaald, en het zal komen in de eerste jaren van de Grote Verdrukking, als door God verzegelde evangelisten bekering zullen brengen in miljoenen.
Ondertussen leven we aan deze zijde van die donkere periode. Er is nog steeds een open deur voor het evangelie, en het gaat voort op een manier waarvan de werking niet te overzien is. Laten we dan blijven werken, terwijl er nog tijd is!