Israël, de Gemeente, en de Hebreeuwse Oorsprong Beweging

22 april 2013 - door Jack Kelley

Ik ben altijd een groot voorstander geweest van het idee dat er veel te leren is over ons christelijk geloof door het bestuderen van het Oude Testament; en vooral de geboden en tradities rond de feesten van Israël. Na een tijd te hebben gediend als de leider van een Messiaanse gemeente, waar wij deze feesten hielden op de voorgeschreven wijze, zag ik hoe vol dramatiek ze de Messias onthullen. Naar mijn mening begrijpen de meeste christenen ze niet, of waarderen zij niet de Hebreeuwse oorsprong van ons geloof, en missen zij het perspectief dat deze kennis ons brengt.

Helaas lijkt veel van wat er nu wordt uitgeroepen als de Hebreeuwse Oorsprong Beweging nu hierin tot het uiterste te gaan. Het is alsof ze proberen om de tegenpool van de vervangingstheologie te willen worden. (De meesten van jullie weten dat de vervangingstheologie beweert dat de Gemeente Israël heeft vervangen in Gods plan als gevolg van Israëls verwerping van de Messias). Waar de vervangingstheologie claimt de enige plaats te zijn voor Israël als onderdeel van de Gemeente, beweert de Hebreeuwse Oorsprong Beweging dat de enige plek voor de Gemeente is om deel uit te maken van Israël.

Terwijl de Hebreeuwse Oorsprong lijkt te leren dat als gevolg van de dood van de Heer, gehoorzaamheid aan de wet een voorrecht is en geen vereiste, lijken een aantal van haar docenten veel verder dan dat te gaan. Zij beweren in feite dat de navolging van de Tora een vereiste is voor alle gelovigen. Sommigen zijn ook afgestapt van het op het Grieks gebaseerde Nieuwe Testament ten gunste van vertalingen uit de Aramese teksten, vanwege vermeende fouten in de Griekse teksten. Ze zeggen dat degenen die de Heer aanroepen bij Zijn westerse naam (Jezus), eigenlijk een heidense god aanbidden, die volgens hen het traditionele christendom tot een heidense religie maakt. Ze willen ons doen geloven dat de enige aanvaardbare naam voor de Zoon van God, Yeshua is (Zijn naam in het Hebreeuws), en de enige aanvaardbare manier om Hem te aanbidden, het gehoorzamen aan de Torah, en het houden van de feesten van Israël.

(Een van de favoriete tactieken die gebruikt wordt door mensen aan beide uiteinden van het spectrum, die geen steun voor hun geloof kunnen vinden in de Bijbel, is te zeggen dat het niet correct is vertaald. En toch hebben de beste geleerden van elke generatie zich over de oude manuscripten gebogen om ons de meest accuraat mogelijk vertalingen te geven. Er bestaan ongeveer 5600 Griekse handschriften van het Nieuwe Testament, en dubbelcontrole heeft aangetoond dat meer dan 99% consistent is. Met andere woorden: in wezen zeggen al deze oude Griekse manuscripten hetzelfde. Voor extra ondersteuning zijn er nog 19.000 vroege handschriften in andere talen. Dit overschrijdt de basis voor een manuscript voor welk ander oud boek dan ook met zeer ruime marge.

De meeste redelijke mensen zijn het erover eens dat voor alle praktische doeleinden het Nieuwe Testament een nauwkeurige weergave is van deze vroege handschriften. Daarom is de enige conclusie die we kunnen trekken, dat ofwel 1) al deze geleerden hebben op de een of andere manier identiek deze fouten in de vertaling gemaakt, of 2) ze hebben allemaal deelgenomen aan een massale samenzwering om ons te misleiden, en dat in een tijdsbestek van 2000 jaar, of 3) de mensen die zeggen dat de Bijbel verkeerd vertaald is, zitten verkeerd, omdat het anders hun positie niet gaat ondersteunen.)

Maar nog belangrijker is dat noch de vervangingstheologie, noch de Hebreeuws Oorsprong lijken te erkennen dat Israël en de Gemeente heel verschillend zijn, en dat beide een rol hebben in de vervulling van eindtijdprofetieën in verschillende locaties.

Geef ons wat voorbeelden

In het Oude Testament beloofde God aan Israël, dat Hij op een dag zou terugkeren om onder hen te wonen in hun land op aarde voor altijd (Ezechiël 43:1-7). In het Nieuwe Testament beloofde Jezus de Gemeente dat hij terug zou komen en ons van de aarde zou wegnemen om met Hem te zijn in Zijn Vaders huis (Johannes 14:1-3). Deze beide beloften zullen uitkomen, zodat Israël en de Gemeente hun profetische bestemming zullen vervullen op verschillende locaties.

Het doel van de opname van de Gemeente is om ons te verwijderen uit de tijd en plaats van de eindtijdoordelen die zullen plaatsvinden op aarde (1 Thess. 1:10, 1 Thes. 5:9, Openbaring 3:10).

Het doel van de eindtijdoordelen is om alle volken waarheen Israël is verstrooid (Jeremia 30:4-11), volledig te vernietigen en om Israël te zuiveren ter voorbereiding van het komende Koninkrijk (Zacharia 13:8-9).

De Millennium voor Israël

Het primaire doel van dit Koninkrijk (wat bij de Gemeente bekend staat als het Duizendjarige Koninkrijk) is om aan Israël zijn lang beloofde Koninkrijkstijdperk te geven, terwijl de hele wereld ervan zal profiteren gedurende die duizend jaar. Nadat de Heer is teruggekeerd, zal de aarde worden teruggebracht in de staat waarin deze verkeerde toen Adam werd geschapen (Matth. 19:28, Handelingen 3:21). Dit zal onder meer het herstel zijn van de vrede tussen mens en de dieren, het terugbrengen op de aarde van de originele tuin-achtige omgeving met zijn wereldwijde sub-tropisch klimaat, waardoor slecht weer, moordende stormen, aardbevingen en extreme hitte en kou verdwenen zijn.

Israël zal de meest vooraanstaande natie op aarde zijn tijdens dit Koninkrijkstijdperk, en de overlevende gelovigen uit de verdrukking en hun nakomelingen uit alle volken zullen naar Jeruzalem komen om de wegen van de Heer te leren. Hij zal hun geschillen beslechten, waardoor oorlog tussen naties een ding uit het verleden is.

Het beloofde land zal bloeien als nooit tevoren. De woestijn en de woestenijen zullen worden omgevormd tot een tuin-achtig paradijs, zo weelderig en mooi dat mensen zullen weten dat dit is opgeroepen door de Heer zelf. Eeuwige vreugde zal hun hoofd bekronen, terwijl verdriet en moeite weg zullen vluchten.

De rijkdom van de buurlanden zal naar Israël komen. Kamelen zullen worden gebracht vanuit Midian. Goud en wierook uit Scheba zal de tempel van de Heer in Israël sieren. Kudden uit Kedar en Nebaoith zullen worden ontvangen als offer op Zijn altaar. (Midian en Sheba waren afstammelingen van Abraham en Ketura, de vrouw die hij nam nadat Sara stierf. Kedar en Nebaoith waren zonen van Ismael. Hun nakomelingen zijn allemaal onderdeel van de islamitische naties vandaag in het Midden-Oosten.) De schepen van Tarsis (Groot-Brittannië) zullen goud en zilver van ver brengen. Elke natie die weigert om Israël te dienen zal volkomen worden geruïneerd door een goddelijk besluit.

Hoewel de dood nog steeds plaats zal vinden onder de natuurlijke mens, zal de tijdsduur van het leven van de mens weer als die van de Genesis-aartsvaders benaderen. Ziekten en kwalen, die bijproducten zijn van de zonde, zullen sterk worden verminderd. Het lijkt dat de bevolking van de aarde zal worden ondersteund in hun terugkeer naar een agrarische economie, en alle obstakels waarmee Adam werd geconfronteerd, zoals de vloek van Genesis 3, zal dan uiteindelijk worden opgeheven. Het land zal zo rijk en productief zijn dat het gewas van het ene seizoen nauwelijks zal zijn geoogst, of het is alweer tijd om de volgende te planten. Ieder mens zal heel makkelijk genoeg kunnen produceren voor het gebruik van zijn familie, en het leuk vinden om te doen. Niemand zal onproductieve arbeid verrichten, of ten behoeve van anderen. Kinderen zullen opgroeien zonder angst, en volwassenen zullen in vrede oud worden (Een samenvatting van Jesaja 2:1-5, 4:2-6, 35, 41:18-20, 60:10-22, 65:17-25, Amos 9:13-15, Micha 4:1-8, Zacharia 8:4-5).

Het Millennium voor de Gemeente

Ondertussen zal het leven heel anders zijn in het huis van de Opgenomen Gemeente. Hoewel de koningen van de aarde ons hun welvaart gaan brengen, kan geen ongelovige ooit een voet in die plaats zetten, zelfs niet een gelovige in zijn natuurlijke staat. Onze herenhuizen in de hemel zullen worden gebouwd van het zuiverste goud, net als de straten die vóór hen liggen, hun funderingen gemaakt van edelstenen. Er zal geen tempel zijn in het Nieuwe Jeruzalem, omdat het Lam van God er zal wonen en Hij onze tempel is. De energiebron die licht en warmte geeft aan ons is de glorie van God, en onze uitstraling zal op zijn beurt zorgen voor licht voor de naties op de aarde (Openb.21 :9-27).

Bij het noemen van ons als koningen en priesters, noemt de Bijbel geen vorm van werk voor ons. Onze verheerlijkte lichamen zullen zijn bevrijd van de dimensionale beperkingen, waardoor we verschijnen en verdwijnen naar believen, heen en weer reizend door de tijd met de snelheid van het denken als we de onbegrensde geneugten van Gods Universum onderzoeken (1 Johannes 3:2). Geen detail zal over het hoofd zijn gezien waar het onze troost en geluk betreft. Er zal geen dood meer zijn of rouw, geen jammerklacht of pijn (Openb. 21:4), alleen de eindeloze geneugten van onderzoek en ontdekking. Gelijk geschreven is: "Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en in geen mensenhart is opgekomen, dat is wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben." (1 Kor 2:9.)

Ons eeuwig huis is niet op aarde, maar het is ook niet voor de troon van God. Nederdalend uit de hemel, maar nooit staande op aarde, zou ons huis kunnen worden genoemd als zijnde een satelliet in een lage baan in de huidige terminologie. 2200 km hoog, breed en diep, zou het niet eens passen in Israel, laat staan in Jeruzalem. Als we het op aarde zouden plaatsen, hebben we een ruimte nodig gelijk aan het gebied van Maine tot Florida naar de Midwesten in de VS, of heel West-Europa van Zweden tot aan Italië. Het nieuwe Jeruzalem zal meer dan 4000 keer zo hoog zijn als het hoogste gebouw ter wereld. Omdat het bijna 2/3e van de grootte van de maan is, zal het gewoon niet passen, waar ook op aarde.

Eén God, twee bestemmingen

Dus de bestemming van Israël heeft zijn plaats buiten de Gemeente en de bestemming van de Gemeente heeft zijn plaats buiten Israël. Die twee zijn niet hetzelfde en zijn niet bedoeld om als zodanig te worden beschouwd. Het enige wat deze twee groepen met elkaar gemeen zullen hebben is hun geloof dat Jezus (Yeshua) stierf voor hun zonden en opgestaan is op de derde dag (1 Kor. 15:1-4).

Maar net zoals de niet-joden die in het Oude Testament zich tot het jodendom hebben bekeerd en een deel werden van Israël, worden de Joden die zich bekeren tot het christendom in het Nieuwe Testament, onderdeel van de Gemeente. Ongeacht wat onze achtergrond ook zal zijn, bekering tot het christendom maakt ons tot een nieuwe schepping, geen Jood of heiden, maar deel van een geheel nieuw ras van de mensheid.

Paulus legde het op deze manier uit. Zijn (Gods) doel was om in zichzelf een nieuwe mens te creëren uit de twee, waardoor vrede kwam, en in het ene lichaam werden beiden met God verzoend door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft (Efeziërs 2:15-16).

Het een verborgenheid noemend, tevoren onbekend op aarde. Hij zei: Deze verborgenheid is dat door het evangelie de heidenen mede-erfgenamen zijn en tot hetzelfde lichaam behoren en mededeelgenoten zijn van de belofte in Christus Jezus (Efeziërs 3:6).

In het begin was er maar één groep van de mensheid. Maar met het roepen van Abraham, schiep God een nieuwe groep erbij. Van toen af aan waren er twee, de heidenen en Joden, en ze zijn altijd anders geweest. Het bleef zo tot aan het kruis, toen, zoals Paulus verklaarde, er een derde groep tot stand werd gebracht. Met het nemen van een aantal uit de heidenen en een aantal uit de Joden, maar beide verschillend, schiep God een nieuwe groep, genaamd de Gemeente. Ongeacht wat hun vroegere status was, vanaf Pinksteren tot de Opname zal iedereen die tot geloof komt in de Heer, deel uitmaken van de Gemeente en zal de bestemming van de Gemeente erven.

Degenen die ervoor kiezen om hun dankbaarheid te uiten voor dit gratis geschenk van verlossing, en willen leven volgens de Tora, zijn vrij om dit te doen. Op dezelfde manier kunnen degenen die ervoor kiezen om hun dankbaarheid te uiten door te streven naar overwinnend christelijk leven, zoals beschreven in het Nieuwe Testament, ook zij zijn vrij om dit te doen. Maar iedereen die leert dat de ene of de andere vorm van uitdrukkingswijze nodig is om redding te verkrijgen of te behouden, die heeft een probleem met de duidelijke Bijbelse opdracht van het tegendeel.

Paulus was een groot Joods theoloog, die vanwege de openbaringen die hij ontving, een beter zicht hierop had dan wie dan ook, ervoor of erna. Hij waarschuwde ons om te gaan voor "meer" heil in de strijd voor overwinning op het vlees (1 Kor. 9:24-27). En in enkele van de duidelijkste uitspraken in het Nieuwe Testament zei hij:

Daarom zal uit werken van de wet geen vlees voor Hem gerechtvaardigd worden. Door de wet is immers kennis van zonde. (Romeinen 3:20).

Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten. (Kolossenzen 2:16).

Dit alleen wil ik van u vernemen: Hebt u de Geest ontvangen uit de werken van de wet, of uit de prediking van het geloof? Bent u zo dwaas? U die met de Geest begonnen bent, gaat u nu eindigen met het vlees? (Galaten 3:2-3).

Er is niets nieuws onder de zon.

Dit meningsverschil over de juiste reactie op Gods gave van redding is niet nieuw. In de vroegste dagen van de Gemeente waren er mensen onder de Joodse gelovigen die opstonden en zeiden dat de enige weg naar verlossing voor de heidenen was, om zichzelf op de eerste plaats onder de wetten en gebruiken van het Jodendom te stellen. De Gemeente-vergadering van Jeruzalem volgde dat idee niet en keurde het goed dat heidenen zonder meer in het christendom zouden worden ontvangen. Toch volgden de 'Judaïsten' Paulus van stad tot stad om te proberen ongedaan te maken wat hij had gedaan. Later dwongen ook heidenen die zich christelijk noemden, hele gemeenschappen van Joden om zich te bekeren tot het christendom op straffe van de dood. Van beide inspanningen werd door hun voorstanders verondersteld dat ze voor God welgevallig waren, maar uiteindelijk kunnen we zien dat dit niet zo was.

Dat komt omdat wanneer God kijkt naar onze toekomst, Hij geen Joden en heidenen ziet. Het is Israël en de Gemeente. Elk heeft zijn unieke oorsprong en elk heeft zijn unieke bestemming. Of het nu vervangingstheologie of Hebreeuwse Oorsprong is, of iets daar tussenin, het idee van het ene deel maken tot het deel van het andere, kan niet worden ondersteund door de Schrift.

Bron: Israel, The Church, And The Hebrew Roots Movement | GraceThruFaith