EXO-Vaticana (Deel 17)

Geplaatst op 27 februari 2013

DEEL 17: DE WAARSCHUWINGEN (vervolg)

De waarschuwing van La Salette

Door Tom Horn & Cris Putnam

 

De meeste mensen zijn het zich waarschijnlijk niet bewust dat naast de geheimen van Fátima, er een tweede, gerenommeerde Maria-verschijning is geweest van La Salette in Frankrijk, die werd goedgekeurd door de pausen Pius IX en Leo XIII, welke analoge informatie onthulde over een geloofscrisis binnen het rooms-katholicisme, wat tot uiting zal komen in de laatste dagen, waarin Rome de zetel van de antichrist zal worden.

Overgeleverd aan Melanie Calvat en Maximin Giraud op 19 september 1846, terwijl ze het vee hoedden in de bergen, zegt het geheim van La Salette in een gedeelte:

De aarde wordt getroffen door allerlei calamiteiten (naast pest en hongersnood, die wijdverspreid zijn). Er zal een reeks van oorlogen komen tot aan de laatste oorlog, die vervolgens zal worden uitgevochten door de tien koningen van de Antichrist, die allen een en hetzelfde plan hebben en de enige heersers van de wereld zijn. Voordat dit gaat gebeuren, zal er een soort van valse vrede zijn in de wereld. Mensen zullen aan niets anders denken dan aan vermaak. De goddelozen zullen zichzelf overgeven aan alle soorten van zonden ... dit zal een uur van duisternis zijn. De Kerk zal onder een verschrikkelijke crisis te lijden hebben ... Rome zal haar geloof verliezen en de zetel zijn van de antichrist ... De Kerk zal verduisteren, en de wereld in ontzetting zijn. [i]

In Het complot tegen de paus, Coup dé'tat in het Conclave-1958, bespreekt Gary Giuffre hoe de Franse invloeden van de vrijmetselarij in de katholieke geestelijkheid zijn geïnfiltreerd in de jaren 1800 door het maken van overuren om het Geheim van La Salette te onderdrukken en in diskrediet te brengen, ook al was de boodschap officieel goedgekeurd door de twee pausen. Dit was omdat op dat moment profetische verwijzingen naar Rome als "de zetel van de Antichrist" een gemeenschappelijke eschatologie vormden onder de katholieke geleerden zoals kardinaal Henry Manning (elders in dit boek besproken), bisschop Salvator Grafen Zola, en Frederik Willem Helle, die in deze voorspellingen het werk zagen van de door de vrijmetselarij besmette geestelijken, die de omverwerping van het pausdom bepaald hebben; en het gebruik van de Kerk als een politiek voertuig voor een occulte Orde van de Wereld. "Dit soort details in de echte hedendaagse Maria-profetieën, zouden altijd de grootste tegenstand genereren van de vijanden van de Kerk, die geïnfiltreerd zijn in haar structuren", schreef Giuffre. "Want zij dreigen de satanische plot bloot te leggen, en het lange termijn doel van de agenten van de vrijmetselaarsloge in het Vaticaan, om zich de pauselijke stoel toe te eigenen en te controleren." [ii]

En ook moet worden bedacht dat het spook van infiltratie van de rooms-katholieke hiërarchie door leden van Luciferiaanse "lichtdragers" van de Vrijmetselarij een historisch en vrij goed ingeburgerde agenda heeft, een die paus Pius IX de "synagoge van Satan" noemt. Paus Leo XIII ging zelfs zo ver om een encycliek (Humanum Genus) uit te geven, op 20 april 1884, tegen de pogingen om het rooms-katholicisme binnen te vallen en te corrumperen door de vrijmetselaars, en toch werd Leo's eigen secretaris van Buitenlandse Zaken, kardinaal Mariano Rampolla del Tindaro, later geïdentificeerd als een geheime Vrijmetselaar van de duivelse Ordo Templi Orientis (OTO) sekte waar de satanist Aleister Crowley toe behoorde en later de leider werd. Toen paus Leo overleed in 1903, was de algemene verwachting dat Rampolla hem zou vervangen als paus, en Rampolla heeft in het begin ook de stemmen gekregen tijdens het conclaaf. Dan gebeurde er iets bijzonders, en werd de ballotage onderbroken toen prins Jan Maurycy Paweł Puzyna de Kosielsko, een Poolse rooms-katholieke kardinaal van Kraków, naar voren kwam namens zijn Vorst, keizer Franz Joseph van Oostenrijk, en de vergadering schokte door in het Latijn te verklaren: "...officieel en in de naam en door het gezag van Franz-Josef, keizer van Oostenrijk en koning van Hongarije, dat Zijne Majesteit, op grond van een oud recht en voorrecht, het veto van uitsluiting uitspreekt tegen mijn meest eminente Heer, kardinaal Mariano Rampolla del Tindaro." [iii] Dit Jus Exclusivæ ("recht van uitsluiting" of pauselijk veto) was een oude regel van de orde, opgeëist door katholieke vorsten voor een veto naar een kandidaat voor het pausschap. "Op sommige momenten is het recht opgeëist door de Franse koning, de Spaanse monarch, het Heilige Roomse Rijk, en de keizer van Oostenrijk. Deze machten zouden bekend maken aan een pauselijke conclaaf, door middel van een kroon-kardinaal, dat een bepaalde kandidaat werd beschouwd als bezwaarlijk in de verkiezing als een prospectieve paus." [iv] Het is inmiddels zo voorgesteld door sommige historici dat de waakzame Keizer Franz Joseph iets wist over de maçonnieke verbinding van Rampolla, en Rome redde van wederrechtelijke inbezitneming. Het is ook opmerkelijk dat de officiële Liber LII Manifest van OTO Baphomet XI° inderdaad kardinaal Rampolla onder zijn leden telt. [v] Maar was Rampolla slechts een van de vele geheime vrijmetselaars? Het antwoord op die vraag lijkt ja te zijn volgens de deskundigen als de late Canadese marine-officier, auteur en populaire docent William James Guy Carr. In aanvulling op zijn waarnemingen van oorlogsactiviteit als Navigatie Submarine Officier tijdens de Eerste Wereldoorlog, Carr -hoewel een samenzweringstheoreticus - was een bekende autoriteit op het gebied van de geschiedenis van de Illuminati en de verbinding met de vrijmetselarij. Hij boekstaafde deze beweging vanaf de oprichting in 1776 door Adam Weishaupt in zijn vermeende penetratie van het Vaticaan. In 1959 publiceerde Carr The Red Mist Over America, waarin hij zei:

Weishaupt pochte dat de Illuminati in het Vaticaan zou infiltreren en van binnenuit bewerken, totdat het niets anders is dan een lege huls ... Sinds ik bepaalde gebeurtenissen heb blootgelegd, die erop wijzen dat een agentuur van de Illuminati geïnfiltreerd is in het Vaticaan, heb ik een aantal brieven gekregen van priesters die hebben gestudeerd in het Vaticaan ... Zij verzekerden mij dat de angsten die ik uitdrukte meer dan gegrond zijn. Een priester vertelde me dat de paus werd omringd door een verzameling van "Specialisten", "Experts" en "Adviseurs" in een mate dat hij niet veel meer is dan een gevangene in zijn eigen paleis. Een andere priester vertelde me over het voortdurende toezicht dat werd uitgeoefend op de paus ... dit toezicht ... geef hem geen vrijheid van handelen, zelfs niet in de privacy van zijn eigen kantoor. De priester zei: "Degenen die gebruik maken van dit toezicht zijn allemaal gekozen leden in een bepaalde volgorde en ze komen allemaal uit dezelfde instelling ... waar Weishaupt ... mee samenspant.'" [vi]

Carr's beschrijving past zo nauw bij wat Malachi Martin en soortgelijke priesters beweren in de verschillende gelegenheden met betrekking tot een formidabele Illuminati-Vrijmetselaars groep binnen het Vaticaan, dat het verleidelijk is om te geloven dat het Maleachi zelf kan zijn geweest als een van Carr's informanten. Maar was dit de onzichtbare hand van de Illuminati-raad in Rome, dat Kardinaal Ratzinger (Paus Benedictus) en kardinaal Bertone "gedwongen" heeft uit te gaan van wat Antonio Socci dacht een astuzia inganno (sluw bedrog) te zijn van Fátima? En zou dit aangeven dat zowel de huidige paus en zijn minister van Buitenlandse Zaken clandestien verbonden zijn, of worden gedwongen om mee te gaan met het overkoepelende schema van een geheime orde in de Heilige Stoel?

 De solidariteit tussen paus Benedictus en kardinaal Bertone ziet terug op een lange weg en het lijkt zich zeker te hebben voortgezet, althans voor de eerste paar jaar van Benedictus' pausdom, in de tijd na de "Boodschap van Fátima" controverse. Nadat hij tot paus werd gekozen in april 2005 en plaatsnam als opvolger van Johannes Paulus II als soeverein van Vaticaanstad en leider van de Rooms-Katholieke Kerk, heeft Ratzinger als "Paus Benedictus XVI" al snel Kardinaal Bertone benoemd om mede-samenzweerder van Fátima, Angelo Sodano, te vervangen als de kardinaal-staatssecretaris. Op 4 april 2007 heeft Benedictus ook Bertone benoemd als zijn Camerlengo met de plicht als paus op te treden in het geval van een vacature voor het pausdom. Benedictus heeft sindsdien beslissingen genomen die aangeven dat Bertone zijn keuze (of ooit was) zou kunnen zijn als opvolger, en beide mannen hebben soms bij tijd en wijle de Rode Hoeden bewerkt in het voordeel van Bertone voor het komende (laatste?) Conclaaf. Dit werd opgemerkt in een artikel van 13 mei 2011 in de National Catholic Reporter met "een drieluik over Pausdom Benedictus en tips van wat nog komt", toen NCR Senior Correspondent John L. Allen Jr sprak over een opschudden van de Romeinse Curie (de Curie is het administratieve apparaat van het Vaticaan en samen met de paus, het centrale bestuursorgaan van de katholieke kerk) waarin de Italiaanse aartsbisschop Giovanni Angelo Becciu werd benoemd tot plaatsvervanger van Algemene Zaken door paus Benedictus XVI. Becciu, die de aartsbisschop Fernando Filoni verving in zijn baan, leek in eerste instantie een vreemde keuze voor Vaticaan insiders. "Gezien het feit hoe moeilijk het is om zich meester te maken van de rol [van Plaatsvervanger], vonden vele waarnemers het merkwaardig dat Filoni werd weggezonden na minder dan vier jaar, en te worden vervangen door iemand als Becciu die geen eerdere ervaring had met al het werk in het Vaticaan," merkte NCR op. [vii] Maar de spijker werd op de kop geslagen toen de nieuwsdienst eraan toevoegde: "Als de rook optrekt, lijkt de meest voor de hand liggende begunstigde van deze verplaatsingen de Italiaanse kardinaal Tarcisio Bertone te zijn, de minister van Buitenlandse Zaken, die zich geen zorgen hoeft te maken over het nieuw gevormde substituut als een rivaliserend centrum van macht.' [viii] De taak van de Plaatsvervanger voor Algemene Zaken is beschreven als de meest ingewikkelde en veeleisende verantwoordelijkheid in de Romeinse Curie als gevolg van de duizelingwekkende hoeveelheid bezwaren die de Plaatsvervanger moet behandelen op dagelijkse basis. Ongeveer in vergelijking met de stafchef van het Witte Huis, ontmoet de Plaatsvervanger de paus meestal een keer per dag om de Vaticaanse zaken te bespreken en brengt ook regelmatig verslag uit aan de kardinaal-staatssecretaris (momenteel kardinaal Bertone). Het organisatorische "succes of falen van een pausdom rust vaak op zijn schouders," voegde NCR eraan toe. En degenen die het kantoor goed leidden door de jaren heen "waren legendarisch: Giovanni Battista Montini, bijvoorbeeld, de vervanger onder Pius XII 1937/53, en die verder ging onder paus Paulus VI; Giovanni Benelli, die Paulus' eigen vervanger werd in 1967/77, werd op grote schaal gezien als​ de macht achter de troon "(cursivering van mij). [ix]

Natuurlijk, net toen we dachten dat er niet meer aan de hand kon zijn, een ander - en deze keer ongekend - wilde voortgaan om zijn macht te consolideren (en die roept ook de vraag op als een derde mededinger voor de troon van St. Petrus) en werd gedaan door Bertone zelf. Volgens het document van 24 oktober 2011: "Volgens de hervorming van de internationale financiële en monetaire systemen in de context van een mondiale collectieve Autoriteit", wat neerkwam op een oproep van het Vaticaan voor een Wereldwijde Politieke en Financiële Autoriteit. Een document uitgegeven door de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede, die wordt geleid door kardinaal Peter Turkson, wees de media snel - binnen en buiten het christendom - naar de donkere kant van het socialisme dat de opstak, niet om profetische implicaties te zien van de oproep van het document voor een te benoemen Global Authority, zittend in de Verenigde Naties. In een ander hoofdstuk leggen we uit hoe deze nieuwe verontrustende poging tot een richtlijn een "moreel" mandaat is voor de oprichting van "een wereldwijde overheidsinstantie" en "een centrale wereldbank" dat de individuele en wereldlijke geldinstellingen controleert, door middel van onderwerping aan de toezicht van een nieuwe gemaakte wereldmacht "door middel van een geleidelijke, evenwichtige overdracht van een deel van de bevoegdheden van elke natie aan een wereldautoriteit en regionale overheden" (cursivering van mij). [xii] Het document werd gericht naar de G20-top van 2011 in Cannes met aanbevelingen van president Barack Obama en de Franse president Nicholas Sarkozy, maar er is niets van gekomen als gevolg van wat kardinaal Bertone precies tien dagen later deed. En dit is waar de dingen steeds interessanter beginnen te worden, aangezien sommige waarzeggers al voorspelden dat de auteur van het document, Peter Turkson van Ghana (Petrus de Romein?) de volgende paus zou kunnen zijn, omdat hij als waardig wordt beschouwd door het College van Kardinalen.

Na de verkiezing van de eerste zwarte president van Amerika met Obama, begonnen de analisten over de hele wereld te speculeren dat misschien Rome dit voorbeeld zou volgen en de rode loper uitrollen voor een zwarte paus, de eerste in vijftien honderd jaar, met iemand als Turkson. Kardinaal Francis Arinze, van wie Ronald L. Conte Jr gelooft dat die de volgende paus zal zijn en voldoet aan "De Profetie van de Pausen" door het aannemen van de naam Pius XIII, ook een zwarte man, een Igbo Nigeriaanse, beschouwd als waardig sinds het conclaaf van 2005 dat kardinaal Ratzinger (paus Benedictus XVI) heeft verkozen. "De verkiezing van Barack Obama als de eerste Afro-Amerikaanse president van de VS zou de weg vrij maken voor de verkiezing van een zwarte paus, volgens een vooraanstaande zwarte Amerikaanse katholiek," schreef de Times Online in 2008. "Wilton Daniel Gregory, 60, de aartsbisschop van Atlanta, zei dat in het verleden Paus Benedictus XVI zelf had voorgesteld dat de verkiezing van een zwarte paus over de universele Kerk 'een prachtig signaal zou sturen naar de wereld'." [xiii] De Associated Press was het daarmee eens. "De paus heeft kardinaal Peter Turkson van Ghana benoemd in het 'Vaticaan gerechtigheid en vrede kantoor', een high-profile bericht dat zijn reputatie verstevigt als een mogelijk toekomstige pauselijke kandidaat ... Turkson vertelde de verslaggevers dat er geen reden was om geen zwarte paus te kiezen, in het bijzonder nadat Barack Obama werd verkozen tot president van de VS.' [xiv] Gezien het feit dat Turkson populair is in sommige kringen, is hier hoe de National Catholic Reporter de vrijgave van zijn document inluidde over de hervorming van de internationale financiële en monetaire systemen met de kop van 28 oktober 2011: Een Pauselijke vervanger staat in het spotlicht:

Rome zag een opvallende samenloop van omstandigheden deze week, wat zowel eenvoudig geluk kan zijn of een teken van dingen die nog moeten komen. Er waren twee groot aangekondigde Vaticaan-nieuwsflitsen op de maandag met een opmerking over de hervorming van de internationale economie en de op donderdag gehouden top van religieuze leiders in Assisi. In beide gevallen was dezelfde Vaticaanse eerste zegsman: Kardinaal Peter Turkson van Ghana, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede.

Turkson, nog jong in kerktermen met 63, was de belangrijkste organisator van de bijeenkomst in Assisi, net zoals hij de top-ondertekenaar was van het document met explosieve "neo-liberale" ideologieën en oproep op tot een "echt wereldwijd politiek gezag" om de economie te reguleren. Beide presenterend in de persconferenties van het Vaticaan, was Turkson elke keer de ster attractie.

Kan iemand dan zeggen, pauselijk waardig? [xv]

 

Slechts een week na de National Catholic Reporter viering echter, en slechts tien dagen nadat Turkson zijn document vrijgaf waarin wordt opgeroepen tot een wereldwijde financiële autoriteit, werd een nood-top in het Vaticaan samengeroepen door ... je raadt het al ... de Staatssecretariaat-kardinaal Tarcisio Bertone. En deze keer nam hij geen blad voor de mond. Bertone veroordeelde het document van Turkson en voorzag in een nieuwe reeks wetten. Vanaf die dag beval hij dat een nieuwe Vaticaanse tekst moet worden goedgekeurd, vooraf, door zichzelf. Het populaire Chiesa Nieuws in Rome zei over het machtsspel:

Juist toen de G20-top in Cannes zou samenkomen met haar zwakke en onzekere conclusie, op diezelfde vrijdag 4 november is in het Vaticaan, een kleinere top bijeengeroepen in het secretariaat van de staat ... In de warme aandacht staat het [Turkson] document over de mondiale financiële crisis, tien dagen eerder uitgegeven door de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede... De staatssecretaris, kardinaal Tarcisio Bertone, klaagde dat hij tot het laatste moment er niets over had geweten. En juist om deze reden heeft hij die bijeenkomst samengeroepen in het secretariaat van de staat. De conclusie van de top was dat bindende orders zouden worden doorgegeven aan alle kantoren van de curie: vanaf dat moment er niets schriftelijk zou worden vrijgegeven, tenzij het was geïnspecteerd en goedgekeurd door het secretariaat van de staat. [xvi]

Terwijl Bertone sommige Vaticaan-watchers ervan overtuigde dat hij belangrijke motieven had, welke te maken hebben met de bescherming van de Heilige Stoel voor verwarring, door te beweren dat hij in het duister was gelaten en dus opzij was gezet door het vrijkomen van het document (een geval wat Chiesa Nieuws grondig ontkrachtte), anderen zagen een grote stap in Bertone's zorgvuldig vaststellen van zijn machtsbasis in Rome. Ze hebben ook gedacht dat oude vijanden van de Vrijmetselaars er iets mee te maken hebben. "Het lijkt erop dat de duistere krachten in het Vaticaan hun stappen doen om de controle in de katholieke kerk te grijpen", schreef de katholieke jood Aron Ben Gilad. "Ze gebruiken het recente document van de Pauselijke Raad voor Justitie en Vrede op de wereldwijde financiële crisis als een excuus om autocratische controle over alle kantoren van de curie te grijpen, waardoor ze onder de controle staan van kardinaal Bertone en het Vaticaanse secretariaat van State. Wat de verdienste of gebrek van dit document mag zijn is niet de belangrijke vraag, maar het gebruik ervan als instrument voor kerkelijke grip op de controle van de Romeinse Curie" over te nemen (cursivering van mij). [xvii] Top Vaticaan watcher en journalist Andrea Tornielli had zoveel eerder verklaard, en documenteerde hoe Bertone zijn invloed aan het consolideren was in het Vaticaan:

... Door middel van een aantal acties: hij benoemde bisschoppen die goed bekend zijn bij hem en vrienden in de belangrijkste rollen, vooral in posities met betrekking tot het beheer en de controle van financiën van de Heilige Stoel. Het laatst aangestelde individu was de Bisschop van Alexandrië Giuseppe Versaldinew, in de positie van voorzitter van de prefectuur van Economische Zaken van de Heilige Stoel ... Aan de andere kant heeft Bertone prelaten ontslagen die zich tegen hem verzetten op de een of andere manier, zoals aartsbisschop Carlo Maria Viganò, die het gouvernement heeft verlaten om nuntius (ambassadeur) te worden in de Verenigde Staten, of bisschop Vincenzo di Mauro, die de Dienst Economische Zaken verliet om aartsbisschop van Vigevano te worden. [xviii]

Eerstvolgend deel: De Siri Thesis, Duistere paarden verschijnen

[i] “Apparition of the Blessed Virgin on the Mountain of La Sette,” last accessed February 13, 2012, http://www.thepopeinred.com/secret.htm.

[ii] As quoted in “Warnings from Heaven Suppressed,” last accessed February 13, 2012, http://www.cardinalsiriandtheplotagainstthepope.com/warnings_from_heaven.htm.

[iii] Yves Chiron, Saint Pius X: Restorer of the Church (Angelus Press, 2002) 122.

[iv] “Jus Exclusivæ,” Wikipedia, last modified December 7, 2012, http://en.wikipedia.org/wiki/Jus_exclusivae.

[v] “Liber LII: Manifesto of the O.T.O.,” last accessed February 13, 2012, http://lib.oto-usa.org/libri/liber0052.html.

[vi] William Guy Carr, The Red Fog Over America (Hollywood, CA: Angriff Press, 1959), 225–226.

[vii] John L. Allen, “A Triptych on Benedict’s Papacy, and Hints of What Lies Beyond,” May 13, 2011, http://ncronline.org/blogs/all-things-catholic/triptych-benedict%

E2%80%99s-papacy-and-hints-what-lies-beyond.

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.

[x] Edward Pentin, “Naming of New Cardinals Prompts Speculation about New Pope,” Newsmax, January 10, 2012, http://www.newsmax.com/EdwardPentin/Cardinals-Pope-Benedict-Successor/2012/01/10/id/423629.

[xi] Ibid.

[xii] The full text of “Toward Reforming the International Financial and Monetary Systems in the Context of a Global Public Authority” can be read at: Zenit: The World Seen from Rome, October 24, 2011, last accessed January 19, 2012, http://www.zenit.org/article-33718?l=english.

[xiii] Richard Owen, “ROME: Black Pope Could Follow Barack Obama’s Election, Says US Archbishop,” Virtue Online, November 6, 2008, http://www.virtueonline.org/portal/modules/news/article.php?storyid=9314.

[xiv] The Associated Press, “Ghanaian Cardinal to Head Vatican’s Peace Office,” USA Today, October 24, 2009, http://www.usatoday.com/news/religion/2009-10-24-vatican-africa_N.htm.

[xv] John L. Allen, “A Papal Contender Grabs the Spotlight,” National Catholic Reporter, October 28, 2011, http://ncronline.org/blogs/all-things-catholic/papal-contender-grabs-spotlight.

[xvi] Sandro Magister, “Too Much Confusion. Bertone Puts the Curia Under Lock and Key,” Cheisa, November 10, 2011, http://chiesa.espresso.repubblica.it/articolo/1350080?eng=y.

[xvii] “Cardinal Bertone Seizes Control of the Curia,” November 14, 2011, http://aronbengilad.blogspot.com/2011/11/cardinal-bertone-seizes-control-of.html.

[xviii] Andrea Tornielli, “Cardinal Bertone Turns 77,” Vatican Insider, December 12, 2011, http://vaticaninsider.lastampa.it/en/homepage/the-vatican/detail/articolo/

bertone-cardinale-vaticano-vatican-cardinal-cardenal-10436/.

Bron: EXO-VATICANA - Part 17

Deel 1- Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 -
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16