Petrus Romanus, PROJECT LUCIFER, en verbazingwekkende exo-theologische het Vaticaan plan voor de komst van een vreemdeling verlosser.
Je moet er niet aan denken van wat er gaat komen ...
30 december 2012
DEEL 1: HET ONDERZOEK BEGINT
De Berg Graham en het L.U.C.I.F.E.R. Project
Door Tom Horn & Cris Putnam
"LUCIFER staat voor "Large Binocular Telescope Near-infrared Utility met Camera en Integrale Field Unit voor Extragalactische Research", en is een gekoeld instrument, bevestigd aan een telescoop in Arizona. En ja, het is genoemd naar de duivel, wiens naam zelf betekent "morgenster" [en die] toevallig pal naast het Vaticaans Observatorium op Mt. Graham in Tucson staat. "- Rebecca Boyle, Popular Science Magazine
Naar aanleiding van de uitgave van onze 2012 best-seller 'Petrus Romanus: The Final Pope Is Here', werden we overspoeld met uitnodigingen vanuit de hele wereld om te worden geïnterviewd op radio, televisie en in de gedrukte media. Fragmenten komen voor in The History Channel's "Countdown to Apocalypse", die in première ging op 9 november 2012, een speciale uitzending op het grootste christelijke kanaal van Canada's VisionTV, getiteld: "Ik Profeteer: The Apocalypse Series" (compleet met reconstructies) die landelijk werd uitgezonden op dinsdag 20 november 2012; uitnodigingen om naar Rome te komen om te spreken met de Italiaanse media over onze bevindingen aangaande Rene Thibaut, een Belgische Jezuïet, wiens zorgvuldige analyse van de Profetie over de pausen voorspelde dat de komst van Petrus Romanus in dit tijdperk zal plaatsvinden, een goed interview met George Noory op Coast to Coast AM, en zo tientallen meer.
Maar het waren twee shows in het bijzonder, die we gedaan hebben op The Omega Man, het radioprogramma van de populaire auteur en radio man Steve Quayle, die ons ertoe brachten om een bezoek te brengen aan de berg Graham in het zuidoosten van Arizona om ons onderzoek te beginnen. De eerste show met Steve in de Omega Man richtte zich op de oude profetie over de pausen en het feit dat de paus na Benedictus XVI de laatste zal zijn op deze mysterieuze lijst van pausen, een profetie die in de geheime kluizen van het Vaticaan verborgen werd gehouden gedurende honderden jaren, en die volgens velen wijst op de komst van de valse profeet in de eindtijd-narigheden. (Merk op dat bij het start van dit onderzoek, Benedictus XVI nog steeds de paus is; en wie degene het ook is om hem op te volgen in de rol van Petrus Romanus is nog een open vraag; maar wie het ook blijkt te zullen zijn, hij is de laatste paus volgens de middeleeuwse katholieke profetie).
In de tweede Omega Man show, die werd uitgezonden op woensdag 4 april 2012, hebben we het onderwerp aangesneden van een "Vatican ET" relatie. Dat programma dat Omega Man uitzond, kreeg een ongekende positie als top BT radio show van de maand, wat een aanwijzing voor deze auteurs is dat de wereld meer dan gewoon geïnteresseerd is, niet alleen in de laatste paus, maar in de verbinding tussen Rome en hun werk betreffende buitenaardse intelligentie, astrobiologie en het intrigerende verband tussen deze zaken en Petrus Romanus.
Dus op een mooie ochtend in september 2012 zijn we samen met onze cameraman Joe Ardis vertrokken naar de kleine woestijnstad Safford in Arizona (die normaal gesproken een warm woestijnklimaat heeft, veel heter dan de meeste plaatsen in het oosten van Arizona als gevolg van de relatief lage hoogte van 2.953 voet) [i] op weg naar de Berg Graham Observatory Base Camp, 80 mijl van Tucson en een paar mijl ten zuiden van Safford op de State Route 366. Gelegen in de buurt van de noordelijke grens van de Chiricahua Apache en Western Apache gebieden, Dził Nchaa Si An, zoals het bekend staat in de Westelijke Apache taal, en een van de vier heiligste bergen in Amerika voor de Apache, en wordt als heilig beschouwd voor alle inheemse volkeren van de regio. (De San Carlos Apache Tribe was oorspronkelijk aangesloten bij de milieuactivisten die onder andere de Sacred Grounds en Amerikaanse Rode Eekhoorn probeerden te beschermen, door het indienen van tientallen rechtszaken bij een federaal hof van beroep om de bouw van de sterrenwachten op Graham te stoppen, maar het project werd uiteindelijk toegestaan na een besluit van het Amerikaanse Congres).
We waren gewaarschuwd door onze gids voor de tocht omhoog op de steile berghelling van 2.953 voet, dat die behoorlijk gevaarlijk was, in combinatie met haarspeldbochten en smalle stukken rijweg en met uitzicht op diepere ravijnen dan we ons kunnen voorstellen, en daarbij waren er geen vangrails langs het behoorlijk slingerende pad. We hadden gepland om bij het Mount Graham International Observatory aan te komen een paar uur na vertrek. We zouden daar astronomen ontmoeten en ingenieurs van de Large Binocular Telescope - momenteel een van 's werelds meest geavanceerde optische telescopen - waar onder andere het nieuwe LUCIFER apparaat staat dat is aangesloten op de gigantische dubbele spiegels (die beide de grootste optische telescoop zouden zijn in continentaal Noord-Amerika). Ons werd later verteld, door de LBT systems engineers die veel tijd doorgebracht hebben met ons die dag, dat een ander instrument - LUCIFER-II - is gepland om elk moment aan te komen bij de sterrenwacht voor het voltooien van de twee multi-objecten en een longslit infrarood spectrograaf imagers die ze nodig hebben voor het bestuderen van de hemel, op zoek naar, onder andere, exo-planeten die intelligent leven kunnen herbergen. Wij zouden op die dag ook een bezoek brengen aan de Heinrich Hertz Submillimeter Telescope, iets tussen de LBT en het echte doel van onze zoektocht - het Vaticaan Advanced Technology Telescope en de Jezuïeten die er werken.
Voor het verlaten van het basiskamp stelde men voor om Dramamine in te nemen voor reisziekte. En de twee mannen in ons team die dat aanbod weigerden zouden spoedig wensen dat ze dat niet hadden gedaan. Want toen we eenmaal op weg waren, en non-stop door elkaar werden gehaspeld, heen en weer stuiterend, op en neer als de bestuurder er een beetje te veel van leek te genieten om een versnelling sneller te rijden dan hij had moeten doen gezien de omstandigheden - af en toe naar ons keek in de achteruitkijkspiegel en glimlachte. Toen we van de Sonora woestijn naar de berg naar het alpine spruce-fir bos dichter bij de top gingen, wees onze gids in de voorstoel naast de chauffeur af en toe op iets aan de kant, en beschreef ons hoe veel meer leven en vegetatieve soorten er hier bestaan, meer dan op andere Noord-Amerikaanse bergen, met inbegrip van bijna twee dozijn planten, dieren en insecten die nergens anders te vinden zijn. Natuurlijk is dit gebied van de berg Graham onder meer beroemd - door de bedreigde rode eekhoorn - waaraan Arizona al ten minste 1,25 miljoen dollar heeft uitgegeven om die te beschermen. Maar het was moeilijk om deze feiten op prijs te stellen terwijl onze misselijkheid groeide en ik vroeg me af hoe ver we het ravijn in zouden rollen als op zeker moment de bestuurder de controle verloor en over de kant schoot. Gelukkig, net toen ik begon te denken dat dit een slecht idee was, zijn we gestopt op ongeveer tweederde van de weg omhoog in het Columbine Ranger Station, een USDA Forest Service Administratief Complex dat in circa 1935 is gebouwd door de Civilian Conservation Corps, een openbaar werkprogramma dat onderdeel was van president Franklin D. Roosevelt's "New Deal" en dat had voorzien in ongeschoolde handarbeiders om de werkloosheid te verlichten tijdens de Grote Depressie.
We hadden een lunch ingepakt en gebruikten die in het Ranger Station als een plaats om een tijdje te rusten, te eten, en onze buiken een beetje laten bijkomen van de rit in de achtbaan. Terwijl we kauwend op een broodje en keken naar de vergrijsde zwart-wit foto's die waren opgehangen aan de muren hier en waarop tijdens de Depressie-tijd de mannen dit bescheiden kamp bouwden,we daar een vrijwilliger ontmoeten, een interessante kerel die ons vertelde hoe hij daar al voor vele jaren een vuur aanhoudt in de open haard voor wandelaars om die in het park te begroeten. Toen we hem vertelden waar we heen gingen, werd hij stil. Wanneer we eraan toevoegden dat het ons plan was om bij de Jezuïeten in VATT spreken in het verboden gebied verder de berg op, verloor hij zijn interesse in het gesprek en begon opnieuw in het vuur te porren.
Enkele minuten later, de lunch geconsumeerd en de magen nog steeds onrustig, waren we weer terug in onze auto. Vanaf dit punt was de weg, als we dat zo mogen noemen, weinig meer dan een veredeld geitenpad, totdat uiteindelijk, ongeveer een mijl vanaf onze bestemming, we aankwamen bij een poort met waarschuwingen van "Verboden toegang" in verschillende talen. De gids had een sleutel van de poort. Ze ontgrendelde deze, om hem dan opnieuw te vergrendelen achter ons, nadat we door de opening waren gereden. Op dat moment, de pakte de chauffeur een radio, die ons niet eerder was opgevallen, en via de radio probeerde ze iemand te bereiken op de weg omhoog. Blijkbaar was dit nodig omdat vanaf dit punt het steile grindpad nauwelijks breed genoeg was voor een voertuig en je niet het risico wilde lopen een ander voertuig tegen te komen dat naar beneden wilde vanuit de observatoria. Niemand beantwoordde het gesprek via de radio, zelfs na de derde keer was er nog steeds geen antwoord. Dus moet de stilte hebben betekend dat de weg vrij was, hij zette het voertuig in een lage versnelling en we begonnen onze laatste 30-minuten durende kruiptocht tegen de berghelling op.
"En nog een ding," waarschuwde de gids terwijl we over het rotsachtige spoor gleden, en de banden in het losse grind en vuil slipten. "Als we bij het beveiligde gebied zijn, zie je fel gekleurde kabels over het grootste deel van het land lopen rond de gebouwen. Stap niet... ik herhaal het, stap niet over die lijnen of je wordt meteen gearresteerd en afgevoerd naar de gevangenis." Ze lachte er niet bij, en toen we in de observatoria waren, zagen we deze veiligheidslijnen en de handhavingsvoertuigen, net zoals ze die had beschreven.
Het was ongeveer 11: AM (PST) toen we om de laatste bocht kwamen en vlak voor de torenhoge gebouwen van de Large Binocular Telescope (LBT) stonden, een optische telescoop voor astronomie en momenteel een van de meest geavanceerde systemen ter wereld. In de buurt was ook het Submillimeter Telescope (SMT), of zoals het ook bekend staat: het Heinrich Hertz Submillimeter Telescope gebouw, een "state-of-the-art single-dish radiotelescoop voor waarnemingen in de sub-millimeter golflengten... de meest nauwkeurige radiotelescoop ooit gebouwd." [ii] En last but not least op een steenworp afstand daarvan zagen we de primaire reden voor ons ploeteren naar de top - het Vaticaan Advanced Technology Telescope of VATT.
Natuurlijk hadden we het officiële verhaal gelezen van het Vaticaan Observatorium Website voor het maken van de reis, hoe VATT echt zijn naam kreeg:
"Het hart is een 1.8 m f/1.0 honingraatstructuur constructie, borosilicaat primaire spiegel. Deze is vervaardigd aan de Universiteit van Arizona Mirror Laboratory, de pionier in zowel in de spin-casting technieken als het onder druk polijsten wat door dit laboratorium wordt gebruikt voor de telescoopspiegels tot 8,4 m in diameter. De primaire spiegel is zo diepverzonken dat de focus van de telescoop slechts net zo ver boven de spiegel uitsteekt als de spiegel breed is, wat een structuur toestaat die is ongeveer drie keer zo compact is als de vorige generatie van telescoopontwerpen. " [iii]
De bovenstaande vertaling zal niet correct zijn vanwege de technische termen.
Dergelijke technische taal even terzijde, de "waarnemers" die zijn goedgekeurd om met VATT te werken en waar ze haar voor gebruiken in deze tijd, is iets wat we onder de loep zouden nemen. Dit werd minuten later bevestigd door de Jezuïeten Pater van dienst van die dag (die we op film kregen), die ons vertelde dat een van de belangrijkste onderzoeken door de Vaticaan-astronomen ter plaatse, de zoektocht is naar bepaalde exoplaneten en om geavanceerde buitenaardse intelligentie te bepalen. Hij ging toen aan het werk (net als onze gids) om ons alles te tonen rondom het observatorium - zelfs de persoonlijke verblijfplaatsen van de Kerk-astronomen - waar ze aten, sliepen, zich ontspanden, studeerden - tot aan de meldkamers, computerschermen en systemen, en de telescoop zelf. Terwijl we de volledige en onbeperkte mogelijkheid kregen om te vragen hoe de apparaten worden gebruikt en welk onderscheid er is tussen elk stel van de telescopen op de berg, we hadden dit niet verwacht, het gemak waarmee de astronomen en technici zouden spreken over UFO's! Dit was vooral het geval toen we de grindweg afliepen van VATT naar de Large Binocular Telescope (LBT), waar we het grootste deel van de dag doorbrachten met de systeem-engineer die ons niet alleen meenam naar alle zeven niveaus van die machtige machine - om te wijzen op het LUCIFER apparaat en waarvoor het gebruikt wordt (die hij een paar keer liefdevol als "Lucy" betitelde en elders als "Lucifer" wordt genoemd), evenals elk ander aspect van de telescoop waar we geprobeerd hebben dit in onze geest op te nemen, maar die ons ook verbijsterde toen we in de controlekamer zaten, en naar hem luisterden terwijl de astronomen zo nonchalant spraken van de overvloedigheid waarmee de UFO's worden gezien op de schermen terwijl ze door de hemelen schieten. Onze vriendelijke ingenieur knipperde niet eens met zijn ogen, noch een van de andere wetenschappers in de kamer, en we waren geschokt hierover, hoe doodgewoon het leek te zijn voor hen.
Maar hoeveel het gewone volk ook nieuwsgierig gemaakt was over de UFO-waarnemingen door de telescopen op berg Graham, dit was niet de voornaamste reden voor onze aanwezigheid hier. We kwamen met diepere vragen over voornamere Vaticaanse astronomen en wat ze hadden laten uitlekken en bespraken met de media in de afgelopen jaren. Boeiende opmerkingen van de Jezuïeten priesters als Guy Consolmagno - een vooraanstaand astronoom die vaak opduikt in de media als een woordvoerder van het Vaticaan, die heeft gewerkt bij de NASA en doceerde aan Harvard en MIT en die op dit moment zijn tijd verdeelt tussen het Vaticaan Observatorium en het laboratorium (Specola Vaticana ), met een hoofdkantoor in de zomerresidentie van de paus in Castel Gandolfo, Italië, en de berg Graham in Arizona. In de afgelopen jaren heeft hij veel van zijn tijd genomen en inspanningen gedaan in een poging om specifiek de wetenschap en religie in de openbare fora met elkaar te verzoenen, als het gaat over het onderwerp van buitenaards leven en de mogelijke impact op het geloof in de toekomst, dat we besloten om contact met hem op te nemen. Hij stemde ermee in om geïnterviewd te worden vanuit Rome, en in de talrijke uitwisselingen die volgden vertelde hij ons een aantal dingen die achter de horizon leken. Hij stuurde ons zelfs een kopie van een prive-pdf, een letterlijke goudmijn van wat hij en het Vaticaan overwegen ten aanzien van de gevolgen van de astrobiologie en in het bijzonder de ontdekking van geavanceerde buitenaardse wezens... waarmee hij toegeeft hoe hedendaagse samenlevingen binnenkort "de buitenaardsen zullen zien als de Verlossers van de mensheid."
[i] http://en.wikipedia.org/wiki/Safford,_Arizona
[ii] http://adsabs.harvard.edu/abs/2000yera.confE..64D
[iii] http://vaticanobservatory.org/VATT/index.php
TIntelligence Unit Told Before 9/11 to Stop Tracking Bin Laden